Μέσα στην όλη γκρίνια που μας διακρίνει για τα όσα συμβαίνουν γύρω μας, το έχουμε ως χαρακτηριστικό είναι αλήθεια, υπάρχουν και κάποια πράγματα που κατά κοινή ομολογία πάνε καλά στον τόπο μας. Με αφορμή το κύριο θέμα της εφημερίδας (διαβάστε εδώ) γράφω το συγκεκριμένο σχόλιο, εστιάζοντας στα όσα έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια στο Παπαχαραλάμπειο Στάδιο, οι υποδομές του οποίου μόνο τυχαίο δεν είναι ότι έχουν αλλάξει τα μέγιστα, δημιουργώντας στην ουσία ένα πραγματικά σύγχρονο στάδιο.
Όταν έγινε η αλλαγή της διοίκησης, όπως είθισται να συμβαίνει και με την κομματική αλλαγή της πολιτικής ηγεσίας, μοιραία για μία ακόμα φορά δημιουργήθηκε το ερώτημα, γιατί αλλάζουμε ανθρώπους σε θέσεις ευθύνης που έχουν αποδείξει ότι μπορούν να παράγουν έργο; Ρητορικό το ερώτημα, το οποίο βέβαια δεν έχει σχέση με το εάν η διάδοχη κατάσταση έχει ή όχι ικανότητες, αλλά με το ρίσκο που παίρνει αυτός που αποφασίζει να μην έχει ανάλογη συνέχεια η όποια προσπάθεια είχε καταβληθεί και φυσικά αποδώσει.
Στην περίπτωσή μας, βέβαια, σταθήκαμε τυχεροί καθώς η μετάβαση που έγινε υπήρξε ομαλή, ως προς τα όσα ήδη είχαν δρομολογηθεί, αλλά και στα όσα από την αρχή σχεδιάστηκαν και μπήκαν σε ρότα υλοποίησης. Συνέπεια αυτής της εικόνας είναι και η εξέλιξη με την πίστα Κανόε-Καγιάκ η οποία περνά πλέον στην αρμοδιότητα της Επιτροπής του Σταδίου. Τούτο συνεπάγεται περισσότερες ευθύνες, όμως παράλληλα, με τη συνεισφορά πολιτείας και τοπικής αυτοδιοίκησης, για αρχή θα γίνουν οι παρεμβάσεις που πρέπει, ενώ ακολούθως θα τεθεί και το μεγάλο θέμα, που δεν είναι άλλο από το πως μπορεί να αξιοποιηθεί αυτός ο χώρος, προσθέτοντας αξία στο τουριστικό προϊόν της περιοχής.
Το αναφέρουμε και στο ρεπορτάζ της εφημερίδας, οι εδικοί το φωνάζουν εδώ και χρόνια. Ο τουρισμός πλέον δεν είναι μόνο καφές και φαγητό. Ο τουρισμό είναι κυρίως εμπειρία, την οποία η Ναυπακτία οφείλει να βρει για να τη δώσει στον επισκέπτη της. Δεν είμαστε στο μηδέν, έχουν γίνει πράγματα, όμως ο δρόμος είναι μακρύς ακόμα. Η εν λόγω περίπτωση με την οποία καταπιανόμαστε σήμερα θα αποτελέσει ένα δείγμα του πόσο ικανοί είμαστε να πάμε τον τόπο μας είναι σκαλοπάτι παραπάνω.
