Για μία ακόμα φορά τούτη η πόλη «συννέφιασε» απότομα. Την πλάκωσε μια βουβαμάρα, συνοδευμένη από ένα τεράστιο «γιατί;». Και πώς να μην είναι έτσι, όταν ένας ακόμα νέος άνθρωπος, φεύγει από τη ζωή με το ίδιο τρόπο που έφυγαν τόσοι άλλοι κατά το παρελθόν. Ο 27χρονος Παναγιώτης, που πριν από λίγες ημέρες είχε ένα τροχαίο, όπως αποδείχτηκε δυστύχημα, έδωσε τη μάχη του για τη ζωή, αλλά δυστυχώς νικήθηκε από εκείνον που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο όλους τους νικά.
Να μας νικά, αλλά έτσι ρε γαμώτο; Κάθε φορά που γινόμαστε μάρτυρες ενός τέτοιου τραγικού γεγονότος η ίδια συζήτηση, τα ίδια ερωτήματα, οι ίδιες προτροπές. Όμως η λίστα συνεχώς μεγαλώνει, κι εμείς φαινόμαστε ανήμποροι να κάνουμε κάτι για όλο αυτό. Γιατί, πως αλλιώς να εξηγήσεις το ότι παρά τα πλείστα τόσα παραδείγματα ανθρώπων που θα μπορούσαν να είναι ακόμα μαζί μας, παρόλα ταύτα συνεχίζουμε να κάνουμε τα ίδια καταραμένα λάθη.
Μπορεί άραγε να είναι ο Παναγιώτης εκείνος που θα μας «οδηγήσει» στο να σκεφτούμε λίγο πιο ορθολογικά; Που να μας πάρει το μυαλό, σε όλους μας, και να σκεφτούμε πως πρέπει να συμπεριφερόμαστε βγαίνοντας στο δρόμο; Δεν βλέπω τον τρόπο όπου η απάντηση να είναι «ναι», όμως θα ήθελα πολύ να τη βρω. Αν κάποιος ή κάποιοι εκεί έξω τον έχετε κάντε κάτι και βάλτε το μυαλό μας στο σωστό δρόμο. Δεν είναι τραγικό να δηλώνουμε ανήμποροι για κάτι τόσο σημαντικό; Δεν είναι;
