Μία εικόνα…
|
|
© Ray Metzker : Venice, 1960
|
…ένα κείμενο
Γράφει ο Βασίλης Βούκλιζας
Ο φωτογράφος είναι ο γλύπτης της εικόνας, με την έννοια ότι πρέπει να αφήνει αφαιρετικά να
υπάρχουν στην φωτογραφία τα εντελώς απαραίτητα εκείνα στοιχεία που θα αναδεικνύουν το περιεχόμενο. Πρόκειται περί μίας ιδιότυπης ισορροπίας με την αποτυχία, αφού περισσότερα θα αποτελούν υπερβολή και σύγχυση και με λιγότερα δεν θα έχουμε φωτογραφία. Κάτι ανάλογο που συμβαίνει και με την ιαπωνική τέχνη των ποιημάτων haiku. Υπ’ αυτήν πάλι την έννοια ο δημιουργός της φωτογραφίας είναι και ποιητής της εικόνας, αφού ο ποιητικός λόγος που μιλάει περισσότερο με μεταφορές, είναι ο καλύτερος τρόπος προσέγγισης του περιεχομένου της. Η ποίηση πάλι νοείται όχι μόνο με την λογοτεχνική της μορφή, αλλά (κατά τον Tarkovsky) και σαν ένας τρόπος κατανόησης του κόσμου, που οδηγεί εν τέλει και σε ένα τρόπο ζωής.
Η φωτογραφία του Ray Metzker αποτελεί ένα παράδειγμα των παραπάνω. Μέσα στην κυριαρχία του απόλυτου μαύρου, η λεπτή λευκή κάθετη γραμμή μας λέει ότι έχουμε να κάνουμε με μία δίφυλλη
πόρτα και το λευκό κάτω, ότι πίσω από την πόρτα υπάρχει μία φωτισμένη αίθουσα. Αν φαντασθούμε
κάποιο από τα δύο λευκά να λείπει, δεν θα έχουμε φωτογραφία. Η φωτογραφία έχει περιορισθεί στα
απολύτως απαραίτητα.
Ο Paul Klee είχε πει ότι «η Τέχνη δεν αποδίδει το ορατό, αλλά καθιστά κάτι ορατό». Αυτό που
βλέπουμε εδώ μπορεί και υπάρχει μόνο χάρις στον καλλιτέχνη, που μέσω της δημιουργίας ( ποίησης,
από το ποιώ = δημιουργώ), το φανερώνει.
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας “εμπρός”
