Στην… πένα: «Δεν έχουμε μελέτες…»

Στο τελευταίο Δημοτικό Συμβούλιο συζητήθηκε το υπ’ αριθμό 25 θέμα με τίτλο «Ανάκληση της υπ’ αριθμ. 232/2019 απόφασης Δημοτικού Συμβουλίου περί «Αποδοχής χρημ/σης ποσού 713.100,00€ από επιχορήγηση ΥΠΕΣ, για το Πρόγραμμα ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ ΙΙ & διάθεση του ποσού αυτού για την υλοποίηση έργων & επενδυτικών δραστηριοτήτων». «Κατασκευή πεζοδρομίων στην ΠΕΟ 48 και στην οδό Θέρμου» το όνομα του έργου που ανακλήθηκε.

Σε απλά -και όχι γραφειοκρατικά- Ελληνικά η Δημοτική πλειοψηφία «έκοψε» τη συνέχιση των πεζοδρομίων μετά τον Σκα και την έναρξη της κατασκευής τους στην οδό Θέρμου. Μια απόφαση που πραγματικά είναι ακατανόητη, αντιδημοκρατική και εν τέλει, επικίνδυνη.

Μετά τον Σκα και έως τη γέφυρα του Μόρνου υπάρχουν τρεις κοινότητες: ο Λυγιάς, το Ξηροπήγαδο και η Δάφνη. Κοινότητες μεγάλες, δυναμικές, με μόνιμους κατοίκους, σχολεία και υπαρκτό πληθυσμό. Σε αντίθεση με τις περισσότερες κοινότητες του Δήμου μας και ειδικά τις ορεινές, που είναι αραιοκατοικημένες και αποτελούν περισσότερο τόπους παραθερισμού παρά μόνιμης διαμονής. Επί της ουσίας οι τρεις αυτές κοινότητες είναι συνέχεια του οικιστικού ιστού της Ναυπάκτου προς τα ανατολικά. Αντίστοιχες πεδινές κοινότητες υπάρχουν και στα δυτικά της Ναυπάκτου.

Οι μεγάλες αυτές ανατολικές κοινότητες συνδέονται με τη Ναύπακτο μέσω της οδού Αμφίσσης. Ένας δρόμος στον οποίο οι κάτοικοι της περιοχής έχουν πληρώσει βαρύ φόρο αίματος και ζωών. Μια οδός για πολλά χρόνια χωρίς πεζοδρόμια, με μεγάλο κυκλοφοριακό φορτίο που εξυπηρετεί τη Ναυπακτία συνολικά και, λόγω του πληθυσμού των εκεί κοινοτήτων, με πολλούς πεζούς όλο το 24ώρο.

Τα ίδια και χειρότερα ισχύουν για τα δυτικά πεδινά χωριά. Μεγαλύτερη απόδειξη από την επικίνδυνη για πεζούς οδό Θέρμου δεν υπάρχει, η οποία έχει επίσης κοστίσει σε ζωές και αίμα. Δεν υπάρχει σόι και γειτονιά στις γειτονιές που είναι όμορες των οδών Θέρμου και Αμφίσσης να μην έχει νεκρό.

Στις πεδινές κοινότητες της Ναυπάκτου ο Δήμος Ναυπακτίας δεν έχει διαθέσει όσα τους αναλογούν, αφού η κατανομή των πόρων δεν γίνεται αναλογικά με τον πληθυσμό. Σε αυτή την περιοχή χρονίζουν σημαντικά ζητήματα τα οποία ο Δήμος δεν επιλύει. Για παράδειγμα στο Λυγιά δεν μπορεί να ολοκληρωθεί η υλοποίηση του σχεδίου πόλης γιατί δεν υπάρχουν χρήματα για τη διαχείριση των όμβριων, οπότε οι δρόμοι που έχουν χαραχθεί μένουν χωματόδρομοι και η πλατεία μένει αλάνα. Αντί να επιβραβεύσουμε μια κοινότητα που υλοποίησε μόνη της σχέδιο πόλης και επιβαρύνεται με τη φιλοξενία του υποσταθμού της ΔΕΗ χωρίς να υπάρξει ποτέ παράπονο, τους αφήνουμε να κινδυνεύει η ζωή τους χωρίς πεζοδρόμια. Στα δυτικά χωριά, ίδια και χειρότερα. Την ίδια ώρα βλέπουμε εκατομμύρια να πηγαίνουν κυριολεκτικά χαμένα σε έργα σε κοινότητες με μηδενικό μόνιμο πληθυσμό, απλά επειδή κατάγεται από εκεί κάποιος ισχυρός δημοτικός παράγοντας.

Πέρα από την ασφάλεια, υπάρχει και το θέμα της ισονομίας μεταξύ των πολιτών που είναι ουσιαστική για τη δημοκρατική λειτουργία του Δήμου.Την ώρα που ο Δήμος υλοποιεί έργα μεγάλου προϋπολογισμού σε έρημες κοινότητες με ελάχιστο μόνιμο πληθυσμό, αφαιρεί από τις πολυπληθείς πεδινές κοινότητες το δικαίωμα στην οδική ασφάλεια. Η άνιση μεταχείριση των πολιτών είναι πλήγμα στη Δημοκρατία και, οδηγεί στην απαξίωσή τής στη συνείδηση του πολίτη.

Η άνιση μεταχείριση όμως δεν έχει να κάνει με τη διάκριση μεταξύ «πεδινών» και «ορεινών». Δεν είναι όλες οι ορεινές κοινότητες ευνοημένες, το αντίθετο. Οι ευνοημένοι είναι ελάχιστοι. Την ίδια ώρα μικρά χωριά στερούνται πολύ απλά και βασικά έργα όπως λίγο χαλίκι ή ένα καθαρισμό σε κάποιο δρόμο, ένα στοιχειώδες δίκτυο ύδρευσης, μια υδρομάστευση ή ένα τεχνικό για να μην κόβεται ο δρόμος στην πρώτη βροχή του φθινοπώρου. Παρατηρείται συγκέντρωση έργων σε πολύ συγκεκριμένες κοινότητες σε κάθε δημοτική θητεία και, ο κανόνας για τους πολλούς που δεν έχουν «μπάρμπα» είναι η εγκατάλειψη.

Το «εργαλείο» για την ανισόρροπη κατανομή έργων λέγεται «δεν έχουμε μελέτες». «Δεν έχουμε μελέτη υδραυλικών για τα πεζοδρόμια, οπότε ας μην κάνουμε το έργο» η ατάκα που ακούσαμε. Και γιατί δεν έχουμε μελέτες; Γιατί δεν κάνουμε. Και γιατί δεν κάνουμε; Σιωπή εκεί. Επειδή δεν υπάρχει μια μελέτη, εξακολουθούμε και εκθέτουμε σε κίνδυνο κατοίκους κάθε ηλικίας.