Συζητήθηκε στην Ολομέλεια της Βουλής η Επίκαιρη Ερώτηση του βουλευτή Αιτωλοακαρνανίας Μίλτου Ζαμπάρα, προς την Υπουργό Εσωτερικών με θέμα: «Σε απόγνωση παιδιά, γονείς και εργαζόμενοι στα Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών (ΚΔΑΠ) και στα Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών (ΚΔΑΠ) μεΑ».
Τα ΚΔΑΠ και τα ΚΔΑΠ μεΑ είναι χώροι με μεγάλη κοινωνική προσφορά και παρέχουν δημιουργική απασχόληση σε παιδιά και παιδιά/ενήλικες με αναπηρία δημιουργώντας συνθήκες ασφαλούς συνύπαρξης και απασχόλησης με σύγχρονες επιστημονικές μεθόδους. Δυστυχώς αντιμετωπίζουν μεγάλα και σημαντικά προβλήματα και σε υποδομές και σε προσωπικό.
Όπως ανέφερε ο βουλευτής: «Το πρώτο βασικό πρόβλημα, το πρώτο βασικό έλλειμμα αφορά τους εργαζόμενους, αφού λείπουν πολλές βασικές ειδικότητες. Στην Αιτωλοακαρνανία υπάρχουν ελλείψεις σε ψυχολόγους και εργοθεραπευτές, σε αναλώσιμα, σε οχήματα για τις μετακινήσεις αυτών των παιδιών και ταυτόχρονα το προσωπικό κατά κανόνα εργάζεται με συμβάσεις οι οποίες ανανεώνονται εδώ και πάρα πολλά χρόνια -περίπου είκοσι χρόνια-, καθιστώντας το προσωπικό σε μια παρατεταμένη ανασφάλεια. Σε αυτό, θα πρέπει να βρεθεί μια λύση σε μόνιμη βάση, γιατί είναι το μεγάλο άγχος του προσωπικού που βάζει πλάτη σε αυτές τις δομές εάν θα συνεχίσει να εργάζεται και με ποιους όρους στο μέλλον».
Ο Υφυπουργός πέταξε το μπαλάκι για την έλλειψη του προσωπικού στους δήμους ενώ οι προσλήψεις έχουν να κάνουν με την ελλιπή χρηματοδότηση των δήμων από το Υπουργείο Εσωτερικών και απέκλεισε την με οποιοδήποτε τρόπο στελέχωση των δομών με μόνιμο προσωπικό.
Στην συνέχεια ο Μίλτος Ζαμπάρας τόνισε για την χρηματοδότηση, τους ωφελούμενους και τις προσλήψεις: «Να σας θυμίσω ότι για το έτος 2022 – 2023, τουλάχιστον εκατό χιλιάδες παιδιά έμειναν εκτός αυτών των προγραμμάτων και οι ωφελούμενοι ήταν γύρω στις ογδόντα χιλιάδες. Το πλαίσιο ανήκει στους δήμους, στους ΟΤΑ. Ο αριθμός, όμως των ωφελούμενων, έτσι όπως αυτός προκύπτει, έχει να κάνει με την κεντρική διοίκηση. Ένα στοιχείο, δηλαδή, είναι αυτό ότι μειώθηκαν οι θέσεις, ότι μειώθηκε η χρηματοδότηση, ότι έμειναν παιδιά εκτός αυτών των δομών. Οι εργαζόμενοι καλύπτουν μόνιμες, διαρκείς και πάγιες ανάγκες για πάρα πολλά χρόνια. Άρα, εδώ δεν μιλάμε, για συγκυριακές, ευκαιριακές ανάγκες, μιλάμε για ανάγκες που συναντιούνται σε μόνιμη βάση, που υφίσταται σε μόνιμη βάση. Άρα σας λέω ότι είναι πολύ σημαντικό για αυτούς τους να βρεθεί μία μόνιμη λύση».
