Π. Κατσούλης : Αγρο/κτηνοτροφία: Το μεγάλο στοίχημα της επόμενης μέρας!

Ξεκινώ με μια κοινή διαπίστωση. Η Αιτωλοακαρνανία δεν έχει παρόν και μέλλον δίχως τη σταδιακή επίλυση των μακροχρόνιων προβλημάτων του πρωτογενούς της τομέα.

Όμως πως να επιλύσουμε ένα πρόβλημα, όταν εμείς που επιδιώκουμε να ασκήσουμε διοίκηση δεν γνωρίζουμε τις βασικές του, τουλάχιστον, πτυχές;

Η πρώτη εξ αυτών είναι η αποτύπωση της πραγματικής κατάστασης.

Οι αριθμοί λένε, εν μέρει, την αλήθεια. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων, από τις φορολογικές δηλώσεις των ετών 2017 και 2018, στο Νομό μας καταγράφηκαν αγροτικά εισοδήματα ύψους 60,7 εκατ. ευρώ. Βρισκόμαστε στην 4η θέση πανελλαδικά, στο ίδιο σχεδόν επίπεδο με τους Νομούς Θεσσαλονίκης και Ηρακλείου που βρίσκονται στη 2η και 3η θέση αντίστοιχα. Πίσω μας αρκετοί αγροτικοί Νομοί της χώρας, όπως η Μεσσηνία, οι Σέρρες, τα Ιωάννινα, η Άρτα και η Ημαθία.

Καταγράφω αυτό το στοιχείο, γιατί μέσα στη δίνη της προεκλογικής περιόδου κάποιοι αρέσκονται στο μηδενισμό.

Το ανησυχητικό στοιχείο όμως που ακολούθως καταγράφεται, είναι η πτωτική τάση των αγροτικών εισοδημάτων πανελλαδικά. Μικρότερη στο Νομό μας (-8,8%), μεγαλύτερη στους άλλους Νομούς (Λάρισα -17%, Ηράκλειο -20,8%), σε σχέση με τα έτη 2015 και 2016.

Η κατάσταση θα ήταν βεβαίως αισθητά καλύτερη πανελλαδικά και στην περιοχή  μας, αν εκφραζόταν βούληση από την κεντρική πολιτική εξουσία στο σκέλος παραγωγή – εμπορία. Με το μόχθο του κτηνοτρόφου να αξίζει 3-3,5 € το κιλό το αρνί και τον έμπορο να πουλά 8-9 ευρώ και με το γάλα στα 0,75 € με παράλληλες, αθρόες και ανεξέλεγκτες εισαγωγές γάλακτος, η πτωτική τάση θα συνεχιστεί.

Ως περιφερειακή αρχή μαζί με τους παραγωγούς και τις ενώσεις τους, οφείλουμε να εκφράσουμε αύριο τη μέγιστη δυνατή διεκδίκηση – παρέμβαση στον τομέα αυτό.

Η Αιτωλοακαρνανία βρίσκεται επίσης στην πρώτη θέση πανελληνίως στη βιολογική κτηνοτροφία. Αυτό δεν προέκυψε τυχαία, ενώ αποτελεί ταυτόχρονα τη μελλοντική βάση εκκίνησης στον κτηνοτροφικό μας τομέα. Αυτή όμως για να υπάρξει απαιτεί παρεμβάσεις. Η στήριξη στις επιδοτήσεις, οι οποίες είναι απαραίτητες, δεν επαρκεί. Η μείωση του κόστους παραγωγής, τα φορολογικά κίνητρα για τον εκσυγχρονισμό των υποδομών και η συγκρότηση ομάδων παραγωγών αποτελούν τα επόμενα βήματα. 

Ο αγρότης της Αιτωλοακαρνανίας διαθέτει σήμερα ένα ακόμη “εργαλείο” που στο παρελθόν έλειπε. Το καλλιεργητικό πλάνο. Πρόκειται για τη μελέτη κατευθύνσεων καλλιέργειας για κάθε περιοχή του Νομού μας, την οποία παρουσίασε η Δ/νση Αγροτικής Οικονομίας της Περιφέρειας το 2016. Οι εργαζόμενοι που δούλεψαν γι’ αυτή είναι άξιοι συγχαρητηρίων, γιατί πλέον ο παραγωγός της περιφέρειας “κατευθύνεται” σε καλλιέργειες πρόσφορες και αποδοτικές ανά περιοχή. Το τι θα πράξει αποτελεί ευθύνη του.

Βέβαια κάποιοι θα ισχυριστούν πως αυτό από μόνο του δεν φτάνει. Απαιτούνται υποδομές. Δεν έχουν άδικο. Ειδικά στον τομέα της άρδευσης. Το αρδευτικό δίκτυο του Νομού είναι πεπαλαιωμένο και σε κάποιες περιοχές σχεδόν ανύπαρκτο. Η ΜΑΚΡΥΝΕΙΑ είναι μια από αυτές και η μελέτη του δικτύου της αποτελεί την αυριανή ύψιστη προτεραιότητα. Το κόστος της μελέτης είναι μεγάλο. Οφείλουμε να σχεδιάσουμε και να διεκδικήσουμε την ένταξη της σε χρηματοδοτικά ευρωπαϊκά και κρατικά εργαλεία.

Αντίστοιχα προβλήματα άρδευσης υπάρχουν στο Ξηρόμερο (κάμπος Παλαιομάνινας), σε Μεσολόγγι – Οινιάδες, στον ορεινό όγκο του Αρακύνθου (Ελληνικά – Άνω Κεράσοβο) και σε άλλες περιοχές του Νομού.

Αποτελεσματική επίλυση των προβλημάτων άρδευσης στο Νομό μας δεν πρόκειται να υπάρξει δίχως την επαναθεμελιωση του συστήματος διοίκησης των ΤΟΕΒ. Δυστυχώς κάποιοι εξ αυτών είναι διαλυμένοι και άλλοι υπερχρεωμένοι, με τη “θηλιά” των χρεών της ΔΕΗ πάνω από το κεφάλι των μελών κάθε Διοικητικού Συμβουλίου. Απαιτείται συνολική αντιμετώπιση του ζητήματος, η οποία πρέπει να συνοδεύεται από την αναγκαία αλλαγή νοοτροπίας για εκείνη τη μερίδα των αγροτών που δεν αντιλαμβάνεται τις υποχρεώσεις της.

Γίνεται φανερό από όλα όσα προανέφερα, πως η σταδιακή επίλυση των διαρθρωτικών προβλημάτων του πρωτογενούς τομέα του Νομού μας απαιτεί σχεδιασμό, συνεργειες, καθώς και συγκέντρωση κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων.

Η νέα περιφερειακή αρχή, οι δήμοι, οι ομάδες παραγωγών και οι Ενώσεις, επιβάλεται να διεκδικήσουμε από την κεντρική πολιτική εξουσία ότι είναι αναγκαίο για να αλλάξουμε την όλη κατάσταση προς το καλύτερο.

Είναι ζήτημα επιβίωσης όλων μας!