Γράφει ο Γιάννης Κριδεράς
Ο Προκόφιεφ γεννήθηκε στην Σόντοφσκα της Ουκρανίας 23 Απριλίου 1891. Από την ηλικία των 5 ετών έδειξε το ταλέντο του για την μουσική, παίζοντας πιάνο. Σε ηλικία εννέα ετών συνέθεσε την πρώτη του όπερα «Ο Γίγαντας» και διάφορα άλλα κομμάτια. Το άλλο του μεγάλο ενδιαφέρον ήταν το σκάκι. Παρά τις αντιθέσεις των γονέων του, το 1904 εγγράφετε στο Ωδείο της Αγίας Πετρούπολης και την ίδια χρονιά περνά τις εισαγωγικές εξετάσεις και ξεκινάει μαθήματα σύνθεσης. Καθ’ όλη αυτή την διάρκεια συνέχισε να γράφει όπερες και άλλα μουσικά έργα και ο χαρακτήρας λόγο του νεαρού της ηλικίας του γινόταν όλο και πιο εκκεντρικός.
Το 1910 πεθαίνει ο πατέρας του και τα οικονομικά τον δυσκολεύουν, λόγο του έργου του όμως το 1911 κλείνει συμβόλαιο με τον εκδοτικό οίκο Π.Ι.Γιούργκενσον. Το 1914 αποφοίτησε από το Ωδείο και ταξιδεύει στο Λονδίνο όπου και συναντά τον Σεργκέι Ντιάγκιλεφ, ιδρυτή των Ballets Russes. Κατά την διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου ο Προκόφιεφ επιστρέφει στο Ωδείο και σπουδάζει εκκλησιαστικό όργανο. Το 1918 και μετά από πολλές νέες συνθέσεις και παραστάσεις ήταν αποφασισμένος να εγκαταλείψει την Ρωσία για τις Η.Π.Α. Στην Αμερική πλέον τον συνέκριναν με άλλους μουσικούς συνέχεια, οι οποία είχαν ακολουθήσει τον δρόμο το αυτό. Παρόλες τις δυσκολίες δίνει μια επιτυχημένη συναυλία στην Νέα Υόρκη και ξεκινά να εργάζεται για την όπερα «Η αγάπη για τα τρία πορτοκάλια» με τον σκηνοθέτη να πεθαίνει λίγο πριν το ανέβασμα της παράστασης. Αυτό ήταν ένα κομβικό σημείο στην καριέρα του Προκόφιεφ και έτσι τον Απρίλιο του 1920 επιστρέφει στο Παρίσι.
Στις 17 Μαΐου του 1921 το μπαλέτο Chout γνωρίζει τεράστια επιτυχία και ο Προκόφιεφ λαμβάνει εγκωμιαστικά σχόλια από σημαντικούς συνθέτες όπως ο Ραβέλ, ο Στραβίνσκι και ο Ζαν Κοκτώ. Τα «τρία πορτοκάλια» τελικά κάνουν πρεμιέρα στο Σικάγο τον Δεκέμβριο του 1921, υπό την διεύθυνση του ιδίου.
Το 1923 παντρεύτηκε την Ισπανίδα τραγουδίστρια Λίνα Λιούμπερα. Στο Παρίσι παρουσιάστηκαν αρκετά από τα έργα του όπως το «Le Pas D’Acier», ένα νεωτεριστικό έργο που έγινε δεκτό με ενθουσιασμό από το παριζιάνικο κοινό και τους κριτικούς. Ο Προκόφιεφ και ο Στραβίνσκι είχαν μια ιδιαίτερη σχέση φιλίας μεταξύ τους διεκδικώντας ο καθένας την αναγνώριση από τον λαό τους.
Από το 1930 ο Προκόφιεφ ήθελε να επιστρέψει στην Πατρίδα του την Ρωσία. Μέσα από διάφορες αναθέσεις που του γινόντουσαν κατα καιρούς ώστε να γράψει μουσική για παραστάσεις μπαλέτα και διάφορα έργα ήταν και το μπαλέτο Ρωμαίος και Ιουλιέτα.
Το 1935 ο Προκόφιεφ επέστρεψε μόνιμα στη Σοβιετική Ένωση και ακολούθησε τον επόμενο χρόνο η οικογένειά του. Ένα από τα έργα που συνέθεσε στην Ρωσία ήταν και το παιδικό «Ο Πέτρος και ο Λύκος». Το 1938 ο Προκόφιεφ συνεργάστηκε με τον Ρώσο κινηματογραφιστή Σεργκέι Αϊζενστάιν στην ιστορική επική ταινία Αλέξανδρος Νιέφσκι. Ο Προκόφιεφ συνέθεσε τις σονάτες για πιάνο Νο. 6, 7 και 8, ευρέως γνωστές σήμερα ως «Πολεμικές Σονάτες», θεωρούνται σήμερα ως μερικά από τα σημαντικότερα κομμάτια για πιάνο του 20ου αιώνα. Το 1943 ο Προκόφιεφ βρέθηκε στην Άλμα Άτα με τον Αιζενστάιν όπου συνέθεσε την μουσική για την ταινία Ιβάν ο Τρομερός και το μπαλέτο Σταχτοπούτα, ένα από τα πιο μελωδικά και διάσημα έργα του.
Η τελευταία δημόσια παράσταση ήταν η πρεμιέρα της έβδομης συμφωνίας του το 1952. Ο Προκόφιεφ πέθανε σε ηλικία 61 ετών στις 5 Μαρτίου του 1953.
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας «εμπρός»
