Η μέρα των εκλογών πλησιάζει, και νομίζω ότι είναι και πάλι καιρός να γίνει μια αποτίμηση της προεκλογικής κίνησης.
Μιάς κίνησης που απ’ότι φαίνεται είναι μεικτή με πολλές παραμέτρους.
Όπως ξανά έχω γράψει ακόμα και με την τακτική του γυρολόγου, οι υποψήφιοι αυτοί με διάφορους τρόπους προσπάθησαν αλλά και προσπαθούν να αλιεύσουν ψήφους.
Και για να μην παρεξηγηθώ , όλοι αυτοί οι υποψήφιοι όντως κινήθηκαν, έψαξαν , υποσχέθηκαν, έγραψαν στον τύπο και προσπάθησαν να δώσουν το στίγμα τους το πολιτικό.
Η μεικτή κίνηση συνίσταται στο ότι η κατηγορία αυτή των υποψηφίων ταγών της τοπικής αυτοδιοίκησης περιλαμβάνει και τωρινούς διοικούντες και παλιότερους ταγούς της διοίκησης, αλλά και φρέσκους ακόμα και άβγαλτους στον αγώνα της απόκτησης διοικητικών θώκων, δίνοντας έτσι στη κίνηση αυτή ένα χαρακτήρα ιδιαίτερο για ανάλυση που θα προσπαθήσω να κάνω παρακάτω.
Κατά κανόνα με όπλο τους τον ξύλινο λόγο και την επιμονή εφαρμογής συνταγών της παράδοσης.
Μιάς παράδοσης που θέλει να συντηρεί παλαιοκομματικές μεθόδους με την λογική των υποσχέσεων.
Τα μέσα ενημέρωσης, έντυπα και ηλεκτρονικά, έδωσαν το στίγμα της κίνησης των υποψηφίων και όσοι ασχολήθηκαν τους προέκυψαν κάποια συμπεράσματα .
Για μένα όμως που ζώ και κινούμαι στην περιφέρεια μία επιπλέον πηγή ενημέρωσης που με βοήθησε να καταλήξω σε εκτιμήσεις ήταν το καφενείο .
Τα ακούσματα συνεχή, οι συναντήσεις των ανθρώπων αυτών επαναλαμβανόμενες στο συγκεκριμένο χώρο , και η επικοινωνία καταλυτική .
Καφενείο τόπος συνάντησης όπου οι καρδιές των ανθρώπων ειδικά το βράδυ αλλάζουν ρυθμούς . Χτυπούν χαλαρά μέσα από την διάθεση που δίνει το σχετικό ποτό και η ανταλλαγή απόψεων της παρέας γνωστών και φίλων , που σκοπό έχει να ξεδώσει με μέτρο , να ακούσει, να επικοινωνήσει.
Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που οι επισκέψεις των υποψηφίων, μου έδωσαν το ερέθισμα να ανατρέξω στον Ανδρέα Λασκαράτο , ο οποίος κινούμενος από το πάθος του για την “Ηθίκεψη” της κοινωνίας απεικόνισε τους χαρακτήρες των υποψηφίων περί τα τέλη του 1800 ως εξής:
«Ο υποψήφιος πολύν καιρόν πριν της ψηφοφορίας αρχίζει να χαιρετά, τους μεν εγκαρδίως , τους δε βαθυσεβάστως, όλους όσους έχουνε ψήφο.
Πηγαίνει στα χωριά και γλυκομιλεί των χωριάτονε.
Ξεσπαθώνει υπέρ του λαού.
-Αδελφάκια μου και αϊταιράκια μου…
Τις ύστερες μέρες βγάζει και πρόγραμμα
Στο πρόγραμμά του υπόσχεται όσα και ο πρωθυπουργός στον βασιλικόν λόγον· και, εννοείται, με την ιδέαν εχτελέσεως.
Οποίον κατόρθωμα δια τον τόπο ».
Νομίζω δεν χρειάζοντα σχόλια . Η περιγραφή και οι χαρακτηρισμοί είναι στοιχεία διαχρονικά και επίκαιρα.
Προεκλογική κίνηση λοιπόν και γνωριμία με τους υποψηφίους .
Γεγονός είναι ότι συναντάς και σπουδαίους ανθρώπους.
Άλλοι είναι ρεαλιστές και άλλοι όχι.
Κάποιοι είναι ικανοί επαγγελματίες και μερικοί κινούνται με το πνεύμα της υπεροψίας.
Άλλοι είναι γνωστοί επαγγελματίες με φαινομενικές αξίες.
Και κάποιοι είναι υπερβολικά φιλόδοξοι ,άδολοι μεν αλλά κινούνται με το πνεύμα της ματαιοδοξίας .
Εδώ πρέπει να γίνει μια διευκρίνιση . Η διαφορά ανάμεσα στον υπερόπτη και στον ματαιόδοξο έγκειται στο ότι ο υπερόπτης έχει μια ακλόνητη πεποίθηση για την ανωτερότητά του σε όλα τα πράγματα , ενώ αντίθετα ο ματαιόδοξος επιθυμεί να καλλιεργήσει στους άλλους αυτήν την πίστη για την ανωτερότητά του με την κρυφή ελπίδα να πεισθεί περί αυτού στο τέλος και αυτός ο ίδιος.
Δεν μένω στους ματαιόδοξους διότι κατά κανόνα είναι φλύαροι και στην ουσία ψάχνουν ένα στήριγμα στην γνώμη του έξω κόσμου για να φθάσουν στην αυτοεκτίμηση.
Για τους υπερόπτες όμως, ξεχνάω ίσως το ιταμό ύφος, σε όσους πράγματι να κατέχουν ανώτερα και εξαιρετικά προσόντα.
Θέλω τέλος όσον αφορά τους υποψηφίους, να αναφερθώ σε μια άλλη κατηγορία όπου η μέθη για την επιτυχία κατά την προσωπική μου γνώμη τους μετάλλαξε.
Δεν είναι καθόλου παράξενο , για μένα να παραλληλίσω κάποιους από αυτούς με τον ‘σωσία’ , του ήρωα του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι.
Πραγματικά ένιωσα ότι σε κάποιους από αυτούς εμφανίστηκε όντως ο σωσίας τους . Δηλαδή μια υπόσταση ουτοπία.
Η όλη τους συμπεριφορά δεν είναι τίποτα άλλο παρά η ενσάρκωση όλων όσων θα ήθελαν να κάνουν οι ίδιοι και δεν το μπορούν.
Η μαγνητική δύναμη των ματιών της εξουσίας κάνει τους υποψήφιους αυτούς να ψάχνουν τον σωσία τους. Αυτόν που μοιάζει με τον πιθανό αυριανό ηγέτη.
Η παρουσία των ανθρώπων αυτών είναι έντονη.
Μάτια λαμπερά , εκφραστικά που φαίνονται ότι είναι ικανά να διώξουν μακριά κάθε πρόβλημα.
Μάλιστα εδώ ξαναθυμήθηκα τον ήρωα του Ντοστογιέφσκι , μέσα από την ενσάρκωσή του στον σωσία του, που αποφάσισε να προσπαθήσει να ξοδέψει πολλά, αλλά τελικά έμεινε στα αιτήματα για προκαταβολές χωρίς να αγοράσει , γιατί δεν το μπορούσε.
Στην κίνηση λοιπόν των υποψηφίων αυτών προέκυψαν προκαταβολές υποσχέσεων , χωρίς να είναι καθόλου σίγουρο ότι οι υποσχέσεις αυτές , θα γίνουν κάποτε πράξεις.
Δεν θα χαρακτηρίσω τους ψηφοφόρους . Εκτιμήσεις προθέσεων δεν μπορώ να κάνω , εκτός από αυτές που είναι φανερές και υποκινούμενες. Το μόνο που διαπιστώνω είναι ανθρώπους διαφοροποιημένους, από πικρίες προηγούμενων συνεργασιών και μάλιστα με παράξενες διαθέσεις. Επίσης συνειδητοποιημένους ψηφοφόρους που έχουν κατασταλάξει, και αναποφάσιστους , οι οποίοι είναι διατακτικοί γιατί έχουν τους όποιους ενδοιασμούς να εκδηλώσουν την πρόθεση ψήφο τους.
Εγώ εκείνο που θέλω να αναφέρω για μας τους ψηφοφόρους είναι το πρόβλημα της ατομικής ευθύνης για την ψήφο μας.
Τολμώ να τοποθετήσω ένα ερώτημα.
Είμαστε ή όχι υπεύθυνοι για τις πράξεις μας; Η ευθύνη της πράξης της ψήφου δεν αποτελεί στοιχείο παράβασης κανενός νόμου, αλλά απόκριση στο θεμελιώδες πρόβλημα εκλογής άξιου ηγέτη.
Επομένως η ευθύνη εντοπίζεται αποκλειστικά στον τομέα αυτό και το σίγουρο είναι ότι και συνειδητά να επιλέξουμε λάθος , αυτό δεν είναι ποινικά κολάσιμο.
Συνειδητό λάθος όμως σημαίνει ότι καταλήγουμε στο να γίνουμε ευχάριστοι προσπαθώντας να πετύχουμε κάτι, κολακεύοντας τους ανθρώπους της εξουσίας , που δεν έχουν καθορισμένες αξίες , βοηθώντας έτσι την εκτροπή τους προς βλάβη του κοινωνικού συνόλου.
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας «εμπρός»
