Γράφει ο Γιώργος Ασημακόπουλος
Σε πενήντα περίπου μέρες πάμε στην κάλπη για να εκλέξουμε Δημοτικούς Συμβούλους. Γιατί Δήμαρχο θα βγάλουμε στο δεύτερο γύρο. Πενήντα μόλις ημέρες μένουν για να διαλέξουμε ποιοι θα διοικήσουν τον τόπο μας για τα επόμενα τέσσερα χρόνια.
Θα μου πείτε το έχετε καταλάβει ήδη, δεν λέω κάτι που δεν είναι ήδη επικαιρότητα. Τοπικές εφημερίδες, ιστότοποι, ραδιόφωνα και τηλεοράσεις κατακλύζονται από σχετικές ειδήσεις.Νέες υποψηφιότητες, καινούργια πρόσωπα που ανακοινώνονται με φωτογραφίες και βιογραφικά, παλιά πρόσωπα που μένουν σταθερά στην ομάδα τους, άλλα πρόσωπα που επιλέγουν άλλον υποψήφιο Δήμαρχο, υποψήφιοι στην Περιφέρεια, ένας επικοινωνιακός πόλεμος. Το χρονολόγιο αλλά και τα πρωτοσέλιδα έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου ασχολούνται σχεδόν αποκλειστικά με τις Δημοτικές εκλογές.
Δυστυχώς όμως η επικαιρότητα περιορίζεται σε ειδήσεις μεταγραφών λες και πρόκειται για ποδοσφαιρικές ομάδες και σε κουτσομπολιά, λες και πρόκειται για τηλεοπτικό ριάλιτι. Πέρα από αυτά, δεν υπάρχει τίποτα στο δημόσιο διάλογο. Πέρα από τα πρόσωπα, τίποτα στο δημόσιο διάλογο. Παρατάξεις που έχουν κατέβει ξανά δεν έχουν πρόγραμμα να παρουσιάσουν. Ποστ στο facebook που θα μπορούσαν να αφορούν οποιονδήποτε άλλο Δήμο, έτοιμα από την κονσέρβα του επικοινωνιολόγου. Λογότυπα που μοιάζουν μεταξύ τους και δείχνουν την «ηλικία» τους αφού δημιουργήθηκαν από γραφίστες που αντιμετωπίζουν τους συνδυασμούς ως προϊόντα και φτιάχνουν «μοντέρνα» σήματα. Υποψήφιοι Δήμαρχοι που δεν έχουμε ακούσει τη φωνή τους ποτέ, που δεν έχουν κάτι να πουν για ένα σημαντικό θέμα. Ούτε καν υποσχέσεις δεν ακούμε σε αυτές τις εκλογές.
Λείπει απελπιστικά ο διάλογος των ιδεών. Απόψεις, θέσεις, προτάσεις και προθέσεις για το πώς θα είναι η Ναυπακτία σε τέσσερα χρόνια. Τα προβλήματα τρέχουν και όλοι ασχολούνται με τα πρόσωπα. Το λιμάνι έχει κουφώσει από κάτω και κινδυνεύει, το κάστρο είναι ουσιαστικά κλειστό, το παραλιακό μέτωπο από Ναύπακτο ως Γαλατά είναι υποβαθμισμένο, οι ορεινές κοινότητες ασφυκτιούν από πολλά μεγάλα και μικρά προβλήματα, η σχολική στέγη είναι σε εκρηκτική κατάσταση, χρήσεις γης δεν έχουμε, σχέδιο πόλης δεν προχωράει, το κυκλοφοριακό γονατίζει τη Ναύπακτο, αθλητικές εγκαταστάσεις δεν υπάρχουν και άλλα πολλά. Ευκαιρίες για το μέλλον που αφορούν έξυπνες πόλεις, τον τουρισμό του μέλλοντος, τους νέους οδικούς άξονες έρχονται και φεύγουν χωρίς να μιλά κανένας για αυτά. Και δεν ασχολείται κανένας, πενήντα μέρες πριν τις εκλογές.
Στις προηγούμενες εκλογές η παράταξη του Γιώργου Γούλα κατέβηκε λίγες μέρες πριν τις εκλογές. Με σημαντικές ελλείψεις στο ψηφοδέλτιο, αλλά με το πλέον πλήρες πρόγραμμα. Οι άλλες παρατάξεις παρουσίασαν εκθέσεις ιδεών που χώρεσαν σε λίγες σελίδες. Από το πρόγραμμα αυτό υλοποιήθηκαν πράγματα τα οποία η σημερινή πλειοψηφία δεν είχε στο πρόγραμμά της ή τα ανέφερε αποσπασματικά, χωρίς να αποτελούν μέρος ενός σχεδίου. Για να μην κουράζεστε, αναφέρω την πλωτή εξέδρα, τον πεζοδιάδρομο από Γρίμποβο έως λιμάνι που υλοποιείται κατά το ήμισυ σήμερα και, το τουριστικό καταφύγιο.
Ο Γιώργος Γούλας έμεινε απελπιστικά μόνος στον διάλογο των ιδεών, αφού οι υπόλοιποι επέλεξαν να λείψουν. Σε αντίθεση με τις υπόλοιπες παρατάξεις η Ανανέωση και Δημιουργία όχι απλά έβαλε το δικό της μερτικό στο δημόσιο προεκλογικό διάλογο, αλλά κάποιες από τις ιδέες της υλοποιήθηκαν. Μπορεί να μην κέρδισε τις εκλογές, αλλά κέρδισε σε ιδέες. Μπορεί να υλοποιήθηκαν από άλλους, αλλά αυτό σημαίνει ότι ήταν ρεαλιστικές και υλοποιήσιμες. Σε αντίθεση με τις γενικούρες και τις εκθέσεις ιδεών, ο Γιώργος Γούλας απέδειξε ότι ξέρει τι λέει. Και είναι ο μόνος που λέει κάτι για τον Δήμο της επόμενης τετραετίας.
Δεν είναι τυχαίο που ο προεκλογικός διάλογος μένει στις εντυπωσιακές υποψηφιότητες με τα μεγάλα σόγια και τις πολλές υποχρεώσεις και τα χρώματα των σημάτων των συνδυασμών.Είναι πιο βολικό για τους περισσότερους συνδυασμούς να παίξουν με «υποχρεώσεις» προς υποψηφίους δημοτικούς συμβούλους παρά με ιδέες. Οι ιδέες είναι δύσκολο «γήπεδο» και δεν είναι όλοι ικανοί να παίξουν μπάλα εκεί. Όπως και στο ποδόσφαιρο έτσι και στις εκλογές, όποιος δεν μπορεί να παίξει μπάλα επιπέδου πετάει τη μπάλα στην εξέδρα και αλλάζει την κουβέντα.
Καιρός είναι λοιπόν να μην παίξουν ρόλο μόνο στις «υποχρεώσεις». Να μπουν στην τελική κρίση και οι ιδέες, το πώς θα είναι ο Δήμος μας σε τέσσερα χρόνια. Άλλωστε η απλή αναλογική πλέον έχει εξαλείψει την «χαμένη» ψήφο, αφού όλοι μπορούν να διοικήσουν.
Γιατί δεν είναι μόνο άδικο να υλοποιούνται οι ιδέες κάποιων από άλλους, είναι και αναποτελεσματικό. Γιατί αυτός που έχει πρώτος διατυπώσει μια ιδέα με τρόπο ρεαλιστικό, είναι σίγουρα και ο πιο ικανός να την υλοποιήσει.
*Ο Γιώργος Ασημακόπουλος είναι Πληροφορικός, Λέκτορας του ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδας
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας «εμπρός»
