Του Γιώργου Ασημακόπουλου*
Μια έντονη μάχη όπως αυτή των Δημοτικών εκλογών σημαίνει ότι το διακύβευμα είναι σημαντικό και ουσιώδες. Τόσος χρόνος, τόσος κόσμος, τόσος κόπος και τόση ενέργεια δεν μπορεί να ξοδεύονται σε κάτι ασήμαντο, σωστά; Άλλωστε πόσες φορές έχουμε ακούσει ότι το Δημοτικό Συμβούλιο είναι το κορυφαίο όργανο του Δήμου και ότι εκεί καθορίζεται το μέλλον του τόπου μας; Δεν μπορεί τόση ενέργεια να ξοδεύεται για το τίποτα.
Πράγματι η σύνθεση του Δημοτικού Συμβουλίου είναι σημαντική. Το όργανο αυτό δεν είναι διακοσμητικό, έχει κορυφαίο ρόλο στην καθημερινότητα των δημοτών αλλά και για το μέλλον του τόπου μας. Μεταξύ Δημάρχου και Δημοτικού Συμβουλίου, ο πλέον αποφασιστικός ρόλος βάσει του νόμου ανήκει στο Συμβούλιο. Άλλωστε ο Δήμαρχος απλά εισηγείται στο όργανο αυτό και δεν έχει καν δικαίωμα ψήφου επί των θεμάτων που συζητούνται.
Όταν όμως ρίξουμε μια ματιά στο Δημοτικό μας συμβούλιο, έρχεται η απογοήτευση. Τραγική εικόνα σε επίπεδο δημόσιου λόγου, θέσεων, επιχειρημάτων, τακτικισμών και συμμετοχής. Αν αυτό είναι το ανώτερο όργανο του Δήμου, τότε είναι περίεργο πως δεν μας έχουν βρει ακόμα χειρότερα από όσα ζούμε. Πάλι καλά να λέμε αντί να παραπονιόμαστε.
Ας δούμε μερικές τυπικές συμπεριφορές που ρίχνουν το επίπεδο του οργάνου αυτού. Υπάρχουν Δημοτικοί Σύμβουλοι που για τα τέσσερα και πλέον χρόνια της θητείας τους δεν έχουν ανοίξει το στόμα τους, δεν έχει καταγραφεί στα πρακτικά μια τοποθέτησή τους. Περιορίζουν από μόνοι τους τον εαυτό τους στο ρόλο να ψηφίζουν ό,τι και ο αρχηγός τους. Άλαλοι, άβουλοι και άσχετοι. Άλλοι δεν πάνε καν στις συνεδριάσεις, είτε γιατί δεν ενδιαφέρονται, είτε γιατί δεν θέλουν να πάρουν θέση και δυσαρεστήσουν κανέναν ψηφοφόρο, είτε γιατί πολύ απλά φοβούνται ότι αν μιλήσουν δημόσια θα εκτεθούν μιας και δεν το’ χουν. Πέρα από αυτούς έχουμε συχνά ανούσιες μικροπολιτικές αντεγκλήσεις που δεν έχουν κανένα πολιτικό υπόβαθρο. Κοκκορομαχίες με στόχο να σπάσει ο ένας τα νεύρα του άλλου. Κατώτεροι των θέσεων που κάθονται αλλά και των ίδιων των φιλοδοξιών τους…
Φυσικά δεν είναι και οι 27 άβουλοι, άλαλοι και απόντες. Στο Δημοτικό μας Συμβούλιο συμμετέχουν συμπολίτες μας που πραγματικά ξεχωρίζουν για τις ιδέες, το ήθος, το λόγο και τη στάση τους. Που τοποθετούνται, κρίνουν, συνθέτουν και λειτουργούν ουσιαστικά. Είναι αυτοί που σώζουν τα προσχήματα και την αξιοπρέπεια του οργάνου σε κάθε συνεδρίαση. Το ποιοι και πόσοι είναι, ας μείνει για άσκηση στο σπίτι.
Πέρα από την ανυπαρξία όμως πολλών Δημοτικών Συμβούλων που είναι κάτι λίγο πολύ συνηθισμένο, έχουμε ένα νέο φαινόμενο στο Δήμο Ναυπακτίας: τον αντιπολιτευόμενο Δημοτικό Σύμβουλο που ενώ είναι υποψήφιος σε άλλο συνδυασμό, ασκεί διοίκηση παραμένοντας στις θέσεις ευθύνης που του έχει απονείμει η παράταξη του Δημάρχου. Εξελέγησαν με τον Δήμαρχο. Διοικούν τέσσερα ολόκληρα χρόνια ως μέλη της παράταξής του. Προς το τέλος της θητείας τους αποφασίζουν ότι δεν κάνανε τη σωστή επιλογή και πάνε σε άλλον Δήμαρχο. Ως εδώ ας πούμε ότι υπάρχει μια λογική.
Αν οι σύμβουλοι αυτοί παραιτούνταν από τις θέσεις ευθύνης θα είχαμε ένα σχετικά συνηθισμένο φαινόμενο. Δεν θα ήταν ούτε οι πρώτοι, ούτε οι τελευταίοι που αλλάζουν συνδυασμό. Εδώ όμως βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια παγκόσμια πρωτοτυπία: δεν παραιτούνται και ασκούν διοίκηση με την παράταξη του Δημάρχου, την οποία αντιπολιτεύονται ως υποψήφιοι σε άλλη παράταξη! Όλα αυτά ενώ ο Δήμαρχος έχει ζητήσει παραιτήσεις αλλά δεν μπορεί να τους αποπέμψει γιατί δεν έχει μαζί του δέκα δημοτικούς συμβούλους να συνηγορήσουν στην αποπομπή.
Στην κάλπη και την κοινωνία αντιπολίτευση, αλλά στη διοίκηση συμπολίτευση. Ένα μοναδικό φαινόμενο που δείχνει ότι κάτι δεν πάει καλά με τη σύνθεση του Δημοτικού μας Συμβουλίου. Θα ξεχάσουμε και αυτά που ξέραμε σχετικά με τη λειτουργία εκλεγμένων οργάνων όπως το πάνε.
Εκτός όμως από τους ίδιους τους «συμπολιτευόμενους της αντιπολίτευσης» που χρεώνονται αυτή τη συμπεριφορά, υπάρχει ευθύνη και στον επόμενο υποψήφιο Δήμαρχο που θα τους δεχτεί στο σχήμα του. Οι πράξεις τους χαρακτηρίζουν και αυτόν, μιας και δεν μπορεί η πολιτική τους στάση να μην έχει την έγκριση του επόμενου επικεφαλής τους. Είτε επικροτεί αυτή την τακτική και την επιτρέπει, είτε δεν την εγκρίνει και τους θέτει προ των ευθυνών τους: ή παραιτείστε ή δεν σας δέχομαι. Προς το παρόν όμως, σιωπή σε αυτό το μέτωπο. Όμοιος ομοίω αεί πελάζει…
Πέρα όμως από την ηθική διάσταση να αντιπολιτεύεσαι τον Δήμαρχο από θέση ευθύνης που αυτός σου παραχώρησε υπάρχει και ένα ζήτημα ουσίας: ο Δήμος λειτουργεί έτσι; Έχουν αρχίσει αυτή την τακτική από τον Ιανουάριο, ενώ ο Δήμος θα διοικείται από αυτή τη σύνθεση ως το Σεπτέμβριο. Για εννέα ολόκληρους μήνες ο Δήμος είναι έρμαιο της αντιπαλότητας μεταξύ Δημάρχου και αποχωρησάντων. Ένας Δήμος σε τέλμα που θα χάσει μια ολόκληρη χρονιά διότι κάποιοι απλά δεν λένε να ξεκολλήσουν από τις καρέκλες. Ας ελπίσουμε ότι κάποια στιγμή θα πράξουν το σωστό και λογικό.
Έχουμε ένα Δημοτικό Συμβούλιο το οποίο σίγουρα θα άξιζε καλύτερη σύνθεση τόσο σε επίπεδο προσώπων, θέσεων αλλά κυρίως συμπεριφορών. Σε αυτό έχουν ευθύνη τόσο οι ψηφοφόροι αλλά και οι επικεφαλής των παρατάξεων που επιλέγουν υποψηφίους. Ας ελπίσουμε ότι οι επόμενες εκλογές θα οδηγήσουν σε μια καλύτερη σύνθεση.
*Ο Γιώργος Ασημακόπουλος είναι Πληροφορικός, Λέκτορας του ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδας
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας “Εμπρός”
