Ο Χρήστος Χρήστου αύριο το βράδυ θα βρίσκεται στην πόλη της Ναυπάκτου, και συγκεκριμένα στο πολυχώρο τέχνης «Τεχνουργείον» στην παραλία του Γριμπόβου, ανεβάζοντας την παράσταση «Caveman». Πρόκειται για ένα έργο που παίζεται για περισσότερα από δέκα χρόνια στην Ελλάδα, έχοντας μεταφέρει εδώ και την τεράστια επιτυχία του εξωτερικού. Σήμερα μιλά στην «Ε» σε μία εισαγωγική συζήτηση για τα όσα θα παρακολουθήσουμε, για τις σχέσεις ανδρών και γυναικών, για τον τρόπο με τον οποίο προχωρά το έργο με την παρουσία του κοινού, αλλά και για την ανάγκη του κόσμου να παρακολουθήσει θέατρο.
Κύριε Χρήστου, ξέρω πως είναι μία ερώτηση που σας την κάνουν συνεχώς, αλλά δεν μπορώ να μην ξεκινήσω έτσι τη συζήτησή μας. Ο «Caveman» γιατί αντέχει τόσα χρόνια;
O Caveman αντέχει τόσα χρόνια γιατί το βασικό θέμα του είναι κάτι που απασχολούσε, απασχολεί και θα απασχολεί ανά τους αιώνες! Είναι το ερώτημα: «Γιατί δεν τα βρίσκουν οι άντρες με τις γυναίκες». ‘Ένα ερώτημα που έχει περάσει από το μυαλό του καθενός μας ουκ ολίγες φορές. Είναι ένα έργο με πολύ χιούμορ και σεβασμό στα δύο φύλα, που φέρνει τους θεατές αντιμέτωπους με την καθημερινότητα τους, λειτουργώντας πολλές φορές ακόμη και σαν ψυχοθεραπεία για τα ζευγάρια που το παρακολουθούν.
Άρα είμαστε όλοι, λίγο πολύ, πρωταγωνιστές του έργου; Σας μεταφέρεται αυτό ως άποψη από τους θεατές;
Φυσικά! Πρωταγωνιστής του έργου είναι ο «Σωτήρης» ο απλός άνθρωπος της διπλανής πόρτας με τον οποίο σχεδόν όλο το αντρικό κοινό ταυτίζεται και όχι μόνο. Επίσης το έργο είναι πολύ διαδραστικό. Ο θεατής γίνεται πολλές φορές συμπρωταγωνιστής και μοιράζεται τις εμπειρίες και τα βιώματά του με τον ήρωά μας. Είναι μια παράσταση που εξαρτάται από τη διάθεση του κοινού. Υπήρξαν φορές που θεατές είχαν τόσα να πουν ώστε οδηγούμασταν σε αξέχαστους διαλόγους οι οποίοι εκμεταλλευόμενοι το τυχαίο του πράγματος οδηγούσαν σε αλησμόνητες στιγμές.
Έως σήμερα έπαιξαν αρκετοί το ρόλο του «Caveman» στην Ελλάδα. Έχει το περιθώριο ένας ηθοποιός να αλλάξει μια παράσταση βάζοντας τα δικά του στοιχεία μέσα σ’ αυτή ή είναι συγκεκριμένος ο μπούσουλας πάνω στον οποίο σας πηγαίνει το κείμενο;
Νομίζω πως ο κάθε ηθοποιός προσεγγίζει αυτό το ρόλο ανάλογα με τη δική του ψυχοσύνθεση. Φυσικά το κείμενο δίνει τη δική του κατεύθυνση αλλά ο κάθε πρωταγωνιστής, ακολουθώντας τη σκηνοθετική γραμμή που του έχει δοθεί, βάζει τον εαυτό του μέσα στον «Σωτήρη» χρησιμοποιώντας κάθε φορά τα δυνατά του χαρτιά και τονίζοντας τις πτυχές του έργου που συγκίνησαν τον ίδιο. Είναι ένα έργο επίσης που χτίζεται στην παράσταση. Θέλω να πω πως το κοινό διαμορφώνει με το πέρας του χρόνου το αποτέλεσμα ανάλογα με το πώς αντιδρά σε κάθε εύρημα. Ειδικά όταν έχεις την καθοδήγηση έμπειρων ανθρώπων όπως του Γεράσιμου Γεννατά μπορείς να αισθάνεσαι ασφαλής και να δημιουργήσεις έναν Caveman απ’ την αρχή!
Το είδος της παράστασης, με έναν ηθοποιό πάνω στη σκηνή να σηκώνει όλο το βάρος αυτής, όταν παράλληλα μιλάμε και για μία κωμωδία, δεν είναι υπερβολικά δύσκολο ως εγχείρημα;
Είναι πολύ δύσκολο, πράγματι. Όλα εξαρτώνται από εσένα. Θέλει δύναμη, θάρρος και τεράστια αποθέματα ενέργειας. Ταυτόχρονα όμως είναι μαγικό όταν το φέρνεις σε πέρας.
Οι σχέσεις των δύο φύλων είναι το βασικό στοιχείο που πραγματεύεται το έργο. Μιλήστε μας λίγο περισσότερο γι’ αυτό…
Εδώ αντί απάντησης θα συνιστούσα να παρατηρήσετε γύρω σας διάφορα ζευγάρια, ανεξαρτήτως ηλικίας. Μπορεί να είναι νέοι ή μεγαλύτεροι, δεν έχει σημασία. Δείτε πώς συμπεριφέρονται ο ένας στον άλλο ή πώς αντιδρούν όταν βγαίνουν έξω, με παρέες, μαζί ή χωριστά ή το πώς μιλούν στους φίλους τους όταν απουσιάζει το έτερον ήμισυ. Αυτά όλα σκιαγραφεί με τρόπο ιδιαίτερα γλαφυρό και επιτυχημένο ο Caveman!
Ο πρωταγωνιστής γιατί είναι ενδυματολογικά ένας άνθρωπος των σπηλαίων, ή της ζούγκλας, πάντως όχι της σημερινής μας εποχής;
Υπάρχουν δύο εκδοχές – διασκευές της παράστασης του Caveman. Στο εξωτερικό ο ηθοποιός ήταν ντυμένος πρωτόγονος. Στην Ελλάδα όμως ο ήρωας εμφανίζεται ως κανονικός άνθρωπος. Η παρουσία του Caveman αποκαλύπτεται κατά τη διάρκεια της παράστασης… αλλά δεν μπορώ να σας πω περισσότερα. Όλη η παράσταση είναι χρονικά στο τώρα!
Περιοδεύοντας ανά την Ελλάδα με την παράσταση, κάντε μας ένα σχόλιο για το κοινό της επαρχίας. Επιζητά κάτι που θα έχει μόνο για λίγο, ενώ για έναν κάτοικο της Αθήνας μπορεί να είναι και «καθημερινότητα» αν το επιθυμεί;
Είναι πολύ σημαντική η ύπαρξη θεάτρων εκτός Αττικής. Όπως βλέπουμε και στο εξωτερικό, σημαντικό θέατρο δε γίνεται μόνο στην πρωτεύουσα αλλά και σε άλλες πόλεις. Δημιουργικοί άνθρωποι και ντόπιοι καλλιτέχνες στην επαρχία μπορούν να πετύχουν σπουδαία πράγματα και το κοινό ανταποκρίνεται σε κάθε ποιοτική πρόταση που του παρουσιάζεται.
Αφορμή της συζήτησής μας είναι ο ερχομός σας στη Ναύπακτο, άρα… όταν ακούτε το όνομα της πόλης μας τι είναι αυτό που σας έρχεται στο μυαλό;
Αγαπημένη πόλη η Ναύπακτος, συνδυάζει την ιστορία με τη φυσική ομορφιά και για μένα είναι ένας ιδανικός προορισμός εκδρομής. Εξάλλου, τα Γιάννενα είναι πλέον πιο κοντά ως χρονική απόσταση χάρη στην Ιόνια Οδό. Κάτι μου λέει επίσης ότι οι πολίτες της αγαπούν το θέατρο και αυτό θα έχω την ευκαιρία να το διαπιστώσω πολύ σύντομα!
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας «Εμπρός»
