Γράφει η Αναστασία Παπαλέξη
Άνθρωπος της διπλανής πόρτας. Ένα χρυσό παιδί, μεταφορικά, αλλά τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα και… κυριολεκτικά.
Ο λόγος για τον Παύλο Κατσιγιάννη, τον δικό μας Παύλο. Τον Παύλο μας, που είναι πάντα σκυμμένος πίσω από τον πάγκο τού μικρού εργαστηρίου του, δίνοντας τη δική του καθημερινή μάχη, στα δικά μου μάτια για μάχη πρόκειται, επισκευάζοντας ρολόγια και χρυσαφικά. Μια τέχνη, γιατί και περί τέχνης πρόκειται, που τείνει να εξαφανιστεί και την κρατά όσο μπορεί.
Δίπλα του, ένα παλιό ξυπνητήρι. Του θυμίζει τον πατέρα του, όταν εκείνος στα 15 του χρόνια επισκεύασε ένα χαλασμένο γρανάζι με κάλυκα από φυσίγγιο κυνηγετικού όπλου. Και πιο κει, μία φωτογραφία, ο πατέρας και τα δύο του αδέρφια, ρολογάδες στην Αστόρια της Αμερικής, στην Bulova -Rolex. Ένα ρολόι, μία δυναστεία, μια ιστορία.
Του είπα «θα σε βάλω στην εφημερίδα», εξηγώντας του και τον λόγο. Να τον πω και σε σας όμως. Γιατί το «ένθετο» που του δίνω κάθε Πέμπτη βράδυ, όντας ο πρώτος που παίρνει την «εμπρός» στα χέρια του, μου λέει ότι είναι πάντα πετυχημένο… Κι αν απορείτε ποιο είναι το ένθετο, το μόνο που μπορώ να σας πως είναι πως έχει ως κύρια γεύση το μήλο. Περισσότερα δεν δύναμαι, και να με συγχωράτε, άλλωστε τις συνταγές του κανένας καλός μάγειρας ή ζαχαροπλάστης δεν τις δίνει…
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας «εμπρός»
