Μία εικόνα…
|
|
Φωτογραφία: © Josef Sudek – Still life, 1952
|
…ένα κείμενο
Γράφει ο Βασίλης Βούκλιζας
Τι θέλει να πει ο ποιητής; Μία συνηθισμένη φράση που ακούμε συχνά από ανθρώπους-που μάλλον έχουν μία επιφανειακή σχέση με την τέχνη- μπροστά σε έναν πίνακα ζωγραφικής, μία κινηματογραφική ταινία, μία φωτογραφία. Οι λόγοι που συμβαίνει κάτι τέτοιο είναι αρκετοί.
Κυριότερος είναι η έλλειψη καλλιτεχνικής παιδείας και γενικότερης καλλιέργειας και η εμμονή έτσι μόνο στο προσωπικό γούστο, που από μόνο του είναι παντελώς ανίκανο να προσεγγίσει το
καλλιτεχνικό γεγονός.
Ένας άλλος, ελλείποντος του πρώτου, είναι ότι το μάτι δεν έχει συνηθίσει στην οπτική αντιπαράθεση ανόμοιων πραγμάτων, η συσχέτιση των οποίων δεν είναι αδύνατο να συμβεί. (Όπως εδώ που το πιάτο με το μήλο μπροστά στο νοτισμένο από την υγρασία τζάμι ξενίζει, ενώ αν στην θέση τους ήταν λχ. μία ανθρώπινη φιγούρα θα θεωρείτο φυσιολογικό, κατανοητό και άρα λογικώς αποδεκτό).
Η προσπάθεια προσέγγισης στην παραπάνω φωτογραφία καρποφορεί αν θελήσουμε να
την δούμε σαν οπτικοποίηση ενός ποιητικού στίχου. Ο ποιητικός (καλλιτεχνικός) λόγος είναι το
κλειδί για το άβατο, εκεί που ο ανθρώπινος (λογική) λόγος αδυνατεί να εισέλθει.
Τελικά ο ποιητής δεν θέλει να πει τίποτα. Η μάλλον με την φωτογραφία αυτή και το
υπόλοιπο έργο του, παρουσιάζει την προσωπική του ματιά-άποψη για τον κόσμο, συνθέτοντας
κομμάτια ενός οπτικού ποιήματος.
Josef Sudek. Ο επονομαζόμενος άλλωστε και «ποιητής της Πράγας».
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας “εμπρός”
