Μία εικόνα…
…ένα κείμενο
Γράφει ο Βασίλης Βούκλιζας
Ο Andre Kertesz στην μακρόχρονη φωτογραφική πορεία του, από τα νεανικά του χρόνια έως το βαθύ γήρας, φωτογράφισε σχεδόν τα πάντα και με πολλούς τρόπους. Αυτό που διέκρινε τις φωτογραφίες του ήταν η απουσία κάθε «διανοουμενίστικου» και εννοιολογικού ύφους, κάθε συναισθηματισμού και νοήματος-μηνύματος. Με χαρακτηριστική ευκολία κατόρθωνε να επιτύχει την επιζητούμενη για κάθε καλλιτέχνημα μεταμόρφωση, αναδεικνύοντας με κάθε λήψη την φωτογραφική ουσία του θέματός του, κάνοντας και εμάς ως θεατές- θαυμάζοντας τις φωτογραφίες του- να πιστέψουμε ότι ο κόσμος βρισκόταν εκεί αποκλειστικά γι’αυτόν.
Οι άνδρες με τις ομπρέλες που διασχίζουν τον δρόμο, μοιάζουν σαν να πήραν όλοι «γραμμή» να ακολουθήσουν την πορεία που τους υποδεικνύει το βέλος. Η ισορροπία σε τεντωμένο σχοινί με την αποτυχία, το προφανές αλλά και ο διακριτικός υπαινιγμός ενός κόσμου ομοιόμορφων κατευθυνόμενων ανθρώπων-ρομπότ, το λεπτό χιούμορ και η ευφυΐα του φωτογράφου. Τι κάνει την φωτογραφία αυτή ενδιαφέρουσα; Λίγο από όλα τα παραπάνω και όλα μαζί.
Κάθε νέα φωτογραφία του Kertesz ήταν και μία νέα έκπληξη. Ο Cartier-Bresson, δηλώνοντας θαυμαστής του, έλεγε ότι πάντα περίμενε με αγωνία την επόμενη.
