Η αναπαράσταση της ναυμαχίας της Ναυπάκτου, που έγινε στην πόλη το Σάββατο στις 12/10 , διακρινόταν από υψηλή αισθητική σε όλα τα επίπεδα: η επιλογή των κειμένων, οι απαγγελίες, η σκηνοθεσία, οι επαγγελματίες και οι ερασιτέχνες, οι φωτισμοί, οι μουσικές επιλογές, οι τεχνικοί, τα κοστούμια εποχής και η κίνηση των προσώπων, αλλά και τα βεγγαλικά και η χρήση τους ως λειτουργικό μέρος της αναπαράστασης, αλλά και ως θέαμα στο κλείσιμο, και όσοι άλλοι και όσα άλλα… ήταν όλα πολύ προσεγμένα και καλαίσθητα ώστε να ικανοποιούν και τα πιο δύσκολα γούστα. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σε όλους τους εμπλεκόμενους, γιατί εκείνο που εισπράξαμε ήταν συναίσθημα της ικανοποίησης, της ευχαρίστησης, και «της κάθαρσης» κατά κάποιο τρόπο, που νιώθουν όσοι παρακολουθούν ένα καλαίσθητο και ισορροπημένο θέαμα.
Έχοντας προτιμήσει τα ψηλότερα σημεία της πόλης για λιγότερη βαβούρα και περισσότερη πανοραμική θέα, περιμέναμε την έναρξη της αναπαράστασης. Διάφορες παρέες, νεαρών, αγοριών και κοριτσιών , είχαν συγκεντρωθεί εκεί, καθώς και γονείς με τα παιδιά τους και ζευγάρια και γενικότερα όλες οι ηλικίες κι όπως ήταν φυσικό κι αναμενόμενο όλοι κουβέντιαζαν και θορυβούσαν… Κι όλα καλά. Κι άρχισε το θέαμα για το οποίο περιμέναμε όλοι παραπάνω από μια ώρα, άβολα καθισμένοι και ήδη πιασμένοι. Κι όπως ήταν φυσικό να συζητούν και να φλυαρούν όλοι πριν αρχίσει η παράσταση, έτσι, θα έλεγε κανείς ότι θα ήταν φυσικό κι αναμενόμενο και να σταματήσουν να μιλούν και να φλυαρούν μόλις αρχίσει η παράσταση… για να δούνε και ν’ ακούσουν. Αμ δε!!! Κι ενώ άρχισαν να ακούγονται εκείνα τα ωραία κείμενα του Αισχύλου και των υπολοίπων και να εξελίσσεται η ανα-παράσταση… οι κουβέντες και οι συζητήσεις και τα γέλια και οι φλυαρίες μικρών και μεγάλων δυστυχώς, συνεχίστηκαν αμείωτα σα να μη συνέβη τίποτα… σαν να μην άλλαξε τίποτα! Σα να μην τους αφορούσε τίποτα. Κι αναρωτιέται κανείς…
Μα καλά, γιατί ανέβηκαν ως εδώ πάνω; Γιατί περίμεναν τόση ώρα καθισμένοι άβολα πάνω στο τείχος; Γιατί πείνασαν και δίψασαν και γκρίνιαξαν; Γιατί έχασαν την ώρα τους για ένα θέαμα που εντέλει δεν τους ενδιαφέρει να το προσέξουν και να το παρακολουθήσουν; Και το κυριότερο, γιατί να ενοχλούν αυτοί, « οι αλλού γι’ αλλού» τους άλλους που επέλεξαν συνειδητά να παρακολουθήσουν το θέαμα ; Γιατί δεν αναγνωρίζουν το δικαίωμα του άλλου να απολαύσει κι αυτός αυτό για το οποίο κι αυτοί οι ίδιοι, υποτίθεται ότι ήταν εκεί;… Κι οι απαντήσεις είναι προφανείς.
Επειδή απλούστατα ο πολύς κόσμος κάνει κάτι , όχι από προσωπική επιλογή κι ανάγκη, αλλά γιατί το κάνει κι όλος ο κόσμος. Έτσι αντί να πάει στην καφετέρια, που εκεί , στην ουσία, ήθελε να πάει, πάει στην εκδήλωση, αλλά όμως συμπεριφέρεται σαν να είναι στην καφετέρια! Επειδή απλούστατα, είναι σχεδόν επώδυνο για τους σύγχρονους ανθρώπους να σταματήσουν να φλυαρούν. Επειδή απλούστατα, δεν έχουν ασκηθεί να σέβονται τον κόπο που κάνουν οι άλλοι για να παρουσιαστεί π.χ. μια εκδήλωση … επειδή είναι αδιάφοροι και, κατά βάση, επικριτικοί, έστω κι αν δεν έκαναν τον κόπο να παρακολουθήσουν τα δρώμενα. Επειδή το κινητό χτυπά και δεν περνά καν από το μυαλό τους, όχι βέβαια να το κλείσουν, προς θεού! … αλλά ούτε και να απομακρυνθούν κάπως από το αυτί σου για να μιλήσουν. Επειδή δεν έχει απαιτήσει ικανοποιητικά, κανείς , ούτε γονιός, ούτε δάσκαλος, ούτε Πολιτεία, να επιδεικνύουν οι πολίτες αυτό που λέμε, κοινωνική συμπεριφορά… να παίρνουμε δηλ. υπόψη μας και τον διπλανό μας και να μη συμπεριφερόμαστε σα να είμαστε μόνοι στον χώρο και στον κόσμο…
Όλα αυτά τα «επειδή» , μεταξύ μας, είναι ασφαλείς ενδείξεις της απουσίας αυτοελέγχου, της έλλειψης κοινωνικής νοημοσύνης, της απουσίας κοινωνικής ευαισθησίας, της έλλειψης ενός κοινωνικού πολιτισμού αλλά και της απουσίας προπάντων κοινωνικής αγωγής που είναι θλιβερό όταν χαρακτηρίζει την πλειονότητα μιας κοινωνίας… που νιώθει καταξιωμένη επειδή απλούστατα έχει το τελευταίο μοντέλο κινητού που κυκλοφορεί.
E=mc2
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας «εμπρός»
