Η Ναυπακτιακή παρουσία στην Πάτρα από τον 19ο αιώνα
Του Ηλία Στ. Δημητρόπουλου
Η Β΄ Προεδρία του Δημ. Ν. Χαραλαμπόπουλου(1916 – 1917)
Η κατάσταση στη χώρα επιδεινωνόταν συνεχώς, η αντιπαλότητα Βενιζέλου – Κωνσταντίνου είχε πάρει τη μορφή χάσματος. Ήδη από τον Σεπτέμβριο του 1915 οι Σύμμαχοι είχαν κάνει απόβαση στη Θεσσαλονίκη.
Μέσα σ’ αυτό το ζοφερό κλίμα, διεξήχθηκαν αρχαιρεσίες στις 21 Δεκεμβρίου 1915, οι οποίες εκτιμάται ότι έγιναν μετά τη γεφύρωση των διαφορών που είχαν σημειωθεί. Από τις αρχαιρεσίες αυτές προέκυψε το νέο Δ.Σ. :
Πρόεδρος , Δημήτριος Ν. Χαραλαμπόπουλος, (επανερχόμενος, μετά ένα χρόνο, στη δεύτερη θητεία του).
Αντιπρόεδρος, Γεώργιος Λαΐνης
Γραμματέας, Σπύρος Γρηγ. Παπαδημητρόπουλος (δικηγόρος)
Ταμίας, Δημήτριος Νικολάου
Σύμβουλοι : Χρήστος Μπικόπουλος, Λεωνίδας Στεργίου, Μαν. Σπυρόπουλος, Νικόλαος Σπαρτινός και Λεωνίδας Παπαϊωάννου.
Η 25η Μαρτίου εορτάστηκε κανονικά με επικεφαλής τον Πρόεδρο Δ.Ν.Χ. Δύο μήνες μετά, ο Πρόεδρος του Συνδέσμου δώρισε στον Μητροπολιτικό Ναό της Ευαγγελίστριας Πατρών, περίτεχνον ξύλινο προσκυνητάρι και έγινε πρόξενος ευμενών σχολίων και για την Ναυπακτιακή κοινότητα της πόλης. Ακολούθησε το ετήσιο πανηγύρι του Συνδέσμου την Κυριακή 3 Ιουνίου σε συνδυασμό με μνημόσυνο υπέρ των πεσόντων στους εθνικούς αγώνες.
Αλλάζοντας ρότα, καταμεσής του Αυγούστου πολλοί ήταν οι Ναυπάκτιοι που παρευρέθηκαν στα εγκαίνια του νέου καταστήματος του συμπατριώτη Δημητρίου Τραγούδα (παντοπωλείο – καπνοπωλείο).
Τα κοινωνικά δεν σταμάτησαν. Την 11η Νοεμβρίου ο δικηγόρος (αργότερα δικαστής), Αλέκος Γρηγ. Παπαδημητρόπουλος, βάπτισε το γιο τού Χαράλαμπου Ν. Χαραλαμπόπουλου και του χάρισε το όνομα Νικόλαος. Ο ανάδοχος, σε λίγο, θα καταστεί ο επόμενος Πρόεδρος του Συνδέσμου.
Η Προεδρία Αλέκου Γρηγ. Παπαδημητρόπουλου
(1917 – 1919)
Η οικογένεια Γρηγορίου Παπαδημητρόπουλου, Ταγματάρχη του στρατού, εντοπίζεται στην Πάτρα από τις αρχές του 20ου αιώνα. Ο γενάρχης Γρηγόριος, υπάρχουν ενδείξεις ότι κρατούσε από την Αναβρυτή (Βετοψίστα) Ναυπακτίας. Η εκτίμηση αυτή πηγάζει και από το γεγονός ότι στους εκλογικούς καταλόγους του 1890, υπάρχει εγγραφή : «Γρηγόριος Παπαδημητρόπουλος δεκανεύς». Ο ίδιος διετέλεσε στέλεχος του Συνδέσμου και Αντιπρόεδρος.
Με την Ειρήνη (αγνώστου καταγωγής) απέκτησαν τρία αγόρια κατά σειρά, τον Αλέκο, διαπρεπή δικηγόρο και μετέπειτα Εισαγγελέα, τον Βασίλη, που ακολούθησε στρατιωτική καριέρα και τον επίσης δικηγόρο Σπύρο, ονομαστό ποινικολόγο στην Πάτρα (α.α. 91 στο Μητρώο Δικηγορικού Συλλόγου Πατρών), που συναντάται και σε πολλές δίκες Ναυπακτίων. Ο Σπύρος γεννήθηκε το 1891 και απεβίωσε στην Πάτρα στις 6 Μαρτίου 1969. Διετέλεσε Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Πατρών και υπηρέτησε σε πολλές θέσεις στο Δ.Σ. του Συνδέσμου, μεταξύ των οποίων και στη θέση του Αντιπροέδρου.
Είχε παντρευτεί την Σοφία Άγγ. Αγγελοπούλου, διέμεναν επί των οδών Κοραή και Κανακάρη και δεν απέκτησαν απογόνους. Ο Αλέκος έλαβε την άδεια δικηγορίας με το Β.Δ./13.03.1914 και βρίσκεται εγγεγραμμένος στο δικηγορικό Σύλλογο Πατρών (αα. 256/17.05.1917).
Διαγράφηκε από δικηγόρος και με το Β.Δ./15.01.1922 διορίστηκε Αντιεισαγγελέας Πρωτοδικών Πειραιώς. Το 1934 τοποθετήθηκε ως νομικός σύμβουλος του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας (ΝΕΟΛΟΓΟΣ 17.09.1934)
Όπως προαναφέρθηκε είχε βαπτίσει τον Νικόλαο, γιο τού Χαράλαμπου Ν. Χαραλαμπόπουλου, γεγονός που φανερώνει τους δεσμούς του με την οικογένεια ‘’Χαραλαμπόπουλοι’’.
Και τα τρία αδέρφια, καίτοι έγγαμοι, δεν φέρεται να άφησαν απογόνους. Ως εκ τούτου η έρευνα αντιμετώπισε ανυπέρβλητες δυσκολίες για την Αναστύλωση του γένους Γρηγορίου Παπαδημητρόπουλου .
Ένα ντοκουμέντο για την οικογένεια Γρηγ. Παπαδημητρόπουλου αναδεικνύεται από δύο συγκινητικές επιστολές, που απέστειλε ο Βασίλης, που είχε το βαθμό του Ανθυπασπιστή, το καλοκαίρι του 1918 από το Μακεδονικό Μέτωπο, οι οποίες και παρατίθενται ως ειδικού ενδιαφέροντος, στο τέλος του παρόντος κεφαλαίου.
Αποκλεισμός, Φτώχεια και Πείνα …
Το 1917, η χώρα μαστίζεται από φτώχεια, πείνα, στερήσεις, επιδημίες και ο διχασμός καλά κρατεί. Οι Σύμμαχοι είχαν επιβάλλει αποκλεισμό στα λιμάνια και στις εισόδους γενικά της παλιάς Ελλάδας, και το χειρότερο, η λεγόμενη Ισπανική γρίπη, που αποδεκάτισε μεγάλο μέρος του πληθυσμού.
Παρ’ όλα αυτά ο Σύνδεσμος προχωράει. Μετά έναν μόνο χρόνο της Β΄ θητείας του Δ.Ν.Χ., πραγματοποιήθηκαν αρχαιρεσίες στις 07.02.1917 από τις οποίες προέκυψε το Δ.Σ., ως εξής :
Πρόεδρος, Αλέκος Γρ. Παπαδημητρόπουλος, δικηγόρος
Αντιπρόεδρος, Νικόλαος Σπαρτινός
Ταμίας, Λεωνίδας Στεργίου
Γραμματέας, Θεόδωρος Φ. Παπαθεοδώρου
Σύμβουλοι : Χαράλαμπος Ν. Χαραλαμπόπουλος, Χρήστος Αναστ. Παπαϊωάννου, Γεώργιος Σ. Σούλος, Νικόλαος Γ. Λαΐνης (αρχιτέκτων).
Έχουν ήδη συμπληρωθεί είκοσι πέντε χρόνια από την ίδρυση του Συνδέσμου και παρατηρείται μια ριζική ανανέωση του Διοικητικού Συμβουλίου. Πέραν του νεαρού, νομικού, Προέδρου, εισήλθαν στελέχη και δεύτερης γενιάς και μάλιστα με επιστημονικά τρόπαια. Ο Νικόλαος Λαΐνης αρχιτέκτονας, ήταν γιος του Γιώργου Λαΐνη, ο Χρήστος Παπαϊωάννου ήταν γιος του τέως Προέδρου Αναστασίου Παπαϊωάννου, που αργότερα τον συναντάμε στο Μάντσεστερ της Αγγλίας.
Η 25η Μαρτίου γιορτάστηκε κανονικά, έστω και υπό το βάρος τόσων πολιτικών και κοινωνικών γεγονότων. Ο Πρόεδρος, Αλέκος Παπαδημητρόπουλος, ηγήθηκε κανονικά του Συνδέσμου κατά τον εορτασμό. Στην παλιά Ελλάδα και φυσικά στην Πάτρα, η ονομαστική γιορτή του Βασιλιά Κωνσταντίνου εορτάστηκε με ιδιαίτερη επισημότητα και πήρε τη μορφή του δημοψηφίσματος υπέρ του Βασιλιά. Μια εβδομάδα αργότερα, την Κυριακή 28/5, ανήμερα των Αγίων Πάντων, γιορτάστηκε, κανονικά στον Άγιο Αλέξιο, η επέτειος της ίδρυσης του Συνδέσμου.
Είχε μπει για τα καλά ο Αύγουστος και τη θερινή ραστώνη ήρθε να διαταράξει ο θάνατος της μητέρας των αδερφών Χαραλαμπόπουλου. Ο Πρόεδρος αμέσως απηύθυνε πρόσκληση να προσέλθουν τα μέλη του Συνδέσμου στην οικία του Δ.Ν.Χ. για συμπαράσταση και να παραστούν στη κηδεία της, στον Άγιο Νικόλαο Πατρών.
Έτος 1918
Ο Βενιζέλος έχει επικρατήσει οριστικά.
Την ίδια περίοδο Φρούραρχος ανέλαβε ο Συνταγματάρχης Γεώργιος Βλαχογιάννης.
Στην προεδρία συνεχίζει ο Αλέκος Παπαδημητρόπουλος, που ηγήθηκε κανονικά του Συνδέσμου στην Εθνική εορτή της 25ης Μαρτίου. Στο περιθώριο του εορτασμού οι συμπατριώτες σχολιάζουν με ικανοποίηση την προαγωγή του Λεωνίδα Χριστιά σε Επιλοχία. Σύγκρουση συναισθημάτων, όμως, με τον εντοπισμό στην Πάτρα και στην συνέχεια σύλληψη του συμπατριώτη Ανθυπολοχαγού Ιωάννη Χατζόπουλου .
Στο ίδιο ‘’μοτίβο’’ ο Δ.Ν.Χ. στον διενεργούμενο έρανο προσέφερε δέκα χιλιάδες (10.000) δρχ., για την περίθαλψη τραυματιών και ορφανικών οικογενειών από τις πολεμικές επιχειρήσεις. Όπως προαναφέρθηκε, ήταν ακραιφνής οπαδός του Ελευθερίου Βενιζέλου. Μάλιστα λέγεται ότι είχε πετύχει από τον ίδιο τον Βενιζέλο ειδική άδεια, ώστε τα πλοία που μετέφεραν εμπορεύματά του, να εξαιρούνται από τον αποκλεισμό των Συμμάχων, με αποκόμιση μεγάλων κερδών.
Η ετήσια γιορτή του Συνδέσμου πραγματοποιήθηκε κανονικά στον Άγιο Αλέξιο, την Κυριακή 16 Ιουνίου.
Το μνημόσυνο της Μαρίκας Μαραθέα, συζύγου Αθανασίου, στην Πάτρα, πέρασε σχεδόν απαρατήρητο, καθόσον οι Μαραθέα συνήθως κινούνταν αυτόνομα και σε άλλους κύκλους.
Η φοβερή γρίπη συνέχισε να θερίζει κόσμο και κοσμάκη. Σε σαράντα την εβδομάδα ανέρχονταν τα θύματα, γράφουν οι τοπικές εφημερίδες.
ΕΠΙΜΕΤΡΟ
ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ ΕΚ ΤΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ
Α΄ Επιστολή
Απόσπασμα Α΄ επιστολής (16 Αυγ. 1918)
Β΄ Επιστολή
ΜΕΤΩΠΟΝ 4 ΣΒΡΊΟΥ 1918
Αδελφοί Αλέκο και Σπύρο
Μέχρι αυτής της ώρας είμαι καλά με την βοήθεια του Θεού και
του Αγίου Νικολάου. Προχωρούμεν νικηταί, καταλάβαμεν
7 σειράς χαρακωμάτων Βουλγαρικών.
Οι Βούλγαροι και οι Γερμανοί απέναντι της ορμής και της
ανδρείας του Ελληνικού Στρατού φεύγουν σαν τραγιά, φεύγουν
και πάλιν φεύγουν.
Συνελήφθησαν 3000 στρατιώτες και 300 αξιωματικοί αιχμάλωτοι
και πλήθος πολεμοφοδίων και τηλεβόλα ολκής.
Το χαρτί αυτό που σας γράφω είναι λάφυρον Βουλγαρικόν. Γράψτε μου
τι κάμνει ο μπαμπάς και μαμά. Η μάχη εξακολουθεί ακόμη.
Θα σας έγραφα περισσότερα αλλά δεν ευκαιρώ.
Σας φιλώ ο αδελφός σας
Βασίλειος Παπαδημητρόπουλος
Σχόλιο του ΝΕΟΛΟΓΟΥ : Το αναφερόμενον λάφυρον είναι μία κατάστασις Βουλγαρική και είνε εκτεθειμένη εις το γραφείο Φιλελευθέρων, ως και εν Βουλγαρικόν Ταχυδρομικόν Δελτάριον σταλέν υπό του αυτού ως άνω κ. Παπαδημητρόπουλου προς τους γονείς και αδελφούς του.
(συνεχίζεται)
