Μέρος Ά: Πέντε μαθητές που πρώτευσαν στα σχολεία τους μιλούν στην «ε»
Η ανακοίνωση των βαθμών στα μαθήματα των πανελλαδικών εξετάσεων έφερε μαζί της και τα πρώτα συναισθήματα. Αλλού έκδηλη χαρά, αλλού συγκρατημένη αισιοδοξία, αλλού στενοχώρια. Ότι έχει με λίγα λόγια και η ζωή μας γενικότερα, μια έκφανση της οποίας είναι και η διαδρομή από την προετοιμασία στις εξετάσεις. Στην «ε» σήμερα μιλάμε στο πρώτο μέρος του αφιερώματος που θα κάνουμε με τους πρώτους σε βαθμολογία μαθητές από το 2ο Λύκειο Ναυπάκτου και από τα Εκπαιδευτήρια Πάνου. Ο Φίλιππος Φούντας, η Ζωή Κατσαντώνη, η Φωτεινή Κοτρώνη και ο Νίκος Βασιλόπουλος, από το πρώτο, και η Αναστασία Κατσίφη από το δεύτερο, μας περιγράφουν τις στιγμές της χρονιάς που πέρασε, μας μιλούν για την ιδιαίτερη περίοδο του κορονοϊού, για τα βασικά τους στηρίγματα στο δρόμο για τις εξετάσεις, ενώ στέλνουν και το μήνυμά τους προς εκείνους τους μαθητές που οι βαθμοί δεν τους ικανοποίησαν. Διαβάστε όλα όσα μας είπαν.
Παίρνοντας τα πράγματα με τη σειρά τους, περίγραψέ μας λίγο πως ήταν η χρονιά που πέρασε;
Φίλιππος: Η χρόνια που πέρασε ήταν πολύ ιδιαίτερη! Στην αρχή όλα ήταν ήρεμα και χαλαρά αλλά όσο πλησίαζε η ημερομηνία των εξετάσεων διάβαζα με μεγαλύτερη προσοχή αλλά χωρίς πανικό και άγχος!
Ζωή: Η χρονιά που πέρασε ήταν μία πολύ γεμάτη και κουραστική χρονιά. Τα θερινά μαθήματα, που ήταν ουσιαστικά η έναρξη της τρίτης λυκείου, ήταν η πιο ευχάριστη περίοδος, αφού είχαμε αρκετό χρόνο για διάβασμα αλλά και για διασκέδαση. Όταν ξεκίνησε η σχολική χρονιά ήμουν αρκετά αγχωμένη σχετικά με την πορεία της, αφού είχα ακούσει άπειρες ιστορίες μαθητών που τα παρατούσαν στην μέση της χρονιάς από την κούραση. Έτσι αποφάσισα να φροντίσω εγώ η ίδια πως δεν θα συμβεί αυτό με εμένα. Για να το κάνω αυτό, έριξα σκληρό διάβασμα από την αρχή λέγοντας στον εαυτό μου ότι «Όσο περισσότερο διαβάσεις τώρα, τόσο καλύτερα θα τα ξέρεις στην επανάληψη». Διάβαζα τα πάντα ομοιόμορφα, επομένως δεν έδινα βάση μόνο σε συγκεκριμένα κομμάτια της ύλης. Κάπως έτσι συνέχισα μέχρι τον Μάρτιο. Τον Μάρτιο προέκυψαν πολλές αλλαγές, με κυριότερη την εμφάνιση του κορονοϊου στην Ελλάδα και την καραντίνα, και τα πράγματα άλλαξαν σε πολλούς τομείς. Εκεί προσπάθησα κυρίως να εκμεταλλευτώ την κατάσταση και να διαβάσω σκληρά, ενώ παράλληλα να ξεκουραστώ. Η περίοδος της καραντίνας ήταν για εμένα και περίοδος επανάληψης η οποία ουσιαστικά δεν ήταν τόσο αγχωτική, από την άποψη ότι είχα πλήρη επίγνωση της βασικής ύλης και το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να τα δουλέψω όσο το δυνατόν καλύτερα, για να εξασφαλίσω έναν σχετικά καλύτερο βαθμό. Τέλος, οι μέρες πριν από τις Πανελλαδικές ήταν οι πιο ψυχοφθόρες, αφού ο χρόνος τελείωνε, ενώ λόγω της κούρασης δεν μπορούσα να διαβάζω όσες ώρες διάβαζα άλλες μέρες.
Φωτεινή: Η φετινή χρονια ήταν πολυ ιδιαίτερη από διάφορες σκοπιές. Όντας ένας αρκετά αναποφάσιστος άνθρωπος ο Σεπτέμβρης με βρίσκει να αλλάζω κατεύθυνση και ουσιαστικά να “πετάω στα σκουπίδια” την προετοιμασία σε δυο από τα τέσσερα μαθήματα και να ξεκινάω δυο νέα αναπληρώνοντας άμεσα την ύλη των θερινών. Αργότερα μέσα στη χρονια λόγο κάποιον συνθηκών αλλάζω καθηγητή σε ένα μάθημα πραγμα που σίγουρα δημιουργεί ένα επιπλέον άγχος. Την άνοιξη έρχεται με την σειρά του και ο κορονοϊός και βάζει το δικό του λιθαράκι στο να μείνει αυτή η χρονια αξέχαστη. Από την άλλη πλευρά όμως αν και θα ακουστεί πολύ κλισέ δεν στερήθηκα καθόλου τις εξόδους μου οι οποίες σίγουρα έφερναν μεγαλύτερη ικανοποίηση αφού αποτελούσαν κάτι σαν ανταμοιβή στον εαυτό μου για την προσπάθεια που καταβάλει. Ήταν μια ιδιαίτερη χρονια με πολλές όμορφες στιγμές, εξάλλου στο τέλος οι άνθρωποι έχουμε την τάση να ξεχνάμε τα άσχημα.
Νίκος: Ως γνωστόν, η προετοιμασία για τις πανελλαδικές εξετάσεις αποτελεί μια εξαιρετικά δύσκολη και κουραστική αλλά εν κατακλείδι ωφέλιμη διαδικασία. Η δική μου προετοιμασία ξεκίνησε από το περσινό καλοκαίρι, κατά το οποίο με την βοήθεια και καθοδήγηση των καθηγητών του φροντιστηρίου άρχισα την πορεία για τις πανελλαδικές, η οποία τελικά αποδείχτηκε “περιπετειώδης”. Το ξέσπασμα μιας πανδημίας, αιφνίδιες αλλαγές στην ύλη και το κλείσιμο των σχολείων φρόντισαν ώστε να οξύνουν το άγχος και την πίεση αυτής της περιόδου. Τα εμπόδια αυτά κατάφερα να ξεπεράσω ακολουθώντας πιστά το πρόγραμμα που διαμόρφωσα αλλά και με την ανεκτίμητη συμβολή των καθηγητών μου, οι οποίοι κόπιασαν όσο και εγώ, ενώ δούλεψαν εξαντλητικά ωράρια προκειμένου να διασφαλίσουν την επιτυχία μου. Η χρονιά έληξε αισίως, καθώς με την ανακοίνωση των βαθμολογιών, τόσο η δική μου προσπάθεια όσο και αυτή των εκπαιδευτικών που με υποστήριξαν ανταμείφθηκε.
Αναστασία: Φέτος ήταν μια ιδιαίτερη χρονιά. Δεν νομίζω ότι θα την θυμάμαι ως μία χρονιά πίεσης και άγχους ή ως μία περίοδο στη ζωή μου που μου δημιούργησε ένταση και αρνητικά συναισθήματα. Αντίθετα ήταν μία όμορφη χρονιά κατά την οποία μου δόθηκε η ευκαιρία να κυνηγήσω το στόχο μου μέσα από μια ιδιαίτερη εμπειρία στην οποία και εγώ, όπως και οι περισσότεροι υποψήφιοι, γνώρισα πτυχές του εαυτού μου, δοκιμάστηκα και απέκτησα νέες γνώσεις που προσπάθησα να μην αντιμετωπίσω ως ένα απλό εισιτήριο για το Πανεπιστήμιο αλλά ως εφόδια που εάν κάποιος προσεγγίσει βιωματικά συνειδητοποιεί πόσο μπορούν να αλλάξουν τις αντιλήψεις του για τον κόσμο και την ζωή.
Υπήρξαν στιγμές σε αυτή τη διαδρομή που η κούραση ενδεχόμενος κλόνισε λίγο την πορεία προς το στόχο;
Φίλιππος: Η διαδρομή προς τις Πανελλήνιες είναι μακρά και σίγουρα προκαλεί κάποια στιγμή κούραση! Ευτυχώς όμως δεν απογοητεύτηκα και δεν σκέφτηκα πότε να τα παρατήσω! Άλλωστε δεν ταιριάζει στο χαρακτήρα μου!
Ζωή: Υπήρχαν αρκετές στιγμές μέσα στην χρονιά όπου η κούραση με έκανε να αμφιβάλλω για αυτό που κάνω και να σκέφτομαι να τα παρατήσω. Ποτέ όμως δεν ήταν τόσο έντονο αυτό το συναίσθημα ώστε να τα παρατήσω στην πραγματικότητα, και βασικά οφειλόταν στην κούραση και στην συναισθηματική φόρτιση που δημιουργούταν λόγω του τεράστιου όγκου δουλειάς που έπρεπε να βγάλω σε πολύ περιορισμένο χρόνο. Στιγμές σαν αυτές προέκυπταν συνήθως φορτωμένες μέρες που όσες ώρες και να διάβαζα, τα μαθήματα ήταν ατέλειωτα, και πολύ συχνά δεν προλάβαινα καν να τελειώσω τα μαθήματα του φροντιστηρίου της επόμενης ημέρας.
Φωτεινή: Προσωπικά είμαι ένας άνθρωπος που δύσκολα θα αγχωθεί και επισης από νωρίς αποφάσισα να μην κάνω υπερβολές με το διάβασμα. Έτσι κοιμόμουν αρκετές ώρες και προτιμούσα να αφήσω το διάβασμα λίγο πιο πίσω όταν ήταν αναγκαίο. Βέβαια υπήρξαν στιγμές που αμφέβαλα για το αν προσπαθώ αρκετά ειδικά όταν έκανα το λάθος να συγκρίνω την προσπάθεια μου με των γύρω μου αλλα το ξεπερνούσα με την βοήθεια των ανθρώπων που είχα δίπλα μου και με στήριζαν.
Νίκος: Η πορεία προς τις πανελλαδικές συνιστά πρόκληση για κάθε μαθητή. Κατά την κρίσιμη αυτή περίοδο ο μαθητής καλείται να εξερευνήσει, να ανακαλύψει και να επαναπροσδιορίσει τα όριά του. Όπως βίωσα εγώ αυτή την διαδικασία, πράγματι, υπήρξαν περιπτώσεις όπου, εξαιτίας της σωματικής και κυρίως της ψυχικής κούρασης οι στόχοι μου έμοιαζαν ανέφικτοι και η προσπάθειά μου μάταιη. Ωστόσο, οι υψηλές φιλοδοξίες μου και το πάθος μου για την πραγμάτωσή τους αποτέλεσαν κινητήρια δύναμη, ώστε να αγνοήσω τις εφήμερες αντιξοότητες και να συνεχίσω τον αγώνα μέχρι τέλους.
Αναστασία: Γενικά κατά την διάρκεια της χρονιάς πέρασα από διαφορετικές φάσεις, όλα υπάρχουν στο πρόγραμμα. Όσον αφορά την κούραση, δεν ήταν κάτι που αισθάνθηκα ιδιαίτερα ίσως επειδή δεν παρακολούθησα πολλά εξωσχολικά μαθήματα. Υπήρξαν όμως φορές που αισθάνθηκα ότι αποπροσανατολίζομαι από το στόχο μου και κυρίως στην περίοδο της καραντίνας. Υπήρξαν και μέρες που ενώ υπήρχε η επιδίωξη για διάβασμα απουσίαζε η ικανότητα συγκέντρωσης ή η ανάλογη όρεξη…. Αυτές τις ημέρες επέλεγα να μην διαβάσω πολύ επειδή πιστεύω ότι η ποιότητα στο διάβασμα είναι απόρροια όρεξης και νηφάλιας σκέψης και όχι εξαναγκασμού και πίεσης. Άλλωστε, συνειδητοποιώ πλέον ότι οι ημέρες χαλάρωσης ήταν απαραίτητες γιατί εκτός των άλλων μου επέτρεψαν να αφοσιωθώ με περισσότερο πείσμα στον στόχο μου τον τελευταίο ένα με ενάμιση μήνα που για εμένα ήταν πολύτιμος.
Η περίοδος του κορονοϊου πόσο επηρέασε την προετοιμασία σου;
Φίλιππος: Η περίοδος του κορονοϊού επηρέασε κι εμένα όπως όλους τους ανθρώπους. Γρήγορα όμως βρήκα ξανά το ρυθμό μου και συνέχισα την προετοιμασία μου. Ίσως το κλείσιμο με βοήθησε και λίγο παραπάνω, για να προσκολληθώ στο διάβασμα!
Ζωή: Η περίοδος της καραντίνας από την μία βοήθησε την προσπάθειά μου, από την άλλη την επιβάρυνε. Ξεκινώντας με το βασικότερο, η περίοδος αυτή ήταν μία πρωτόγνωρη περίοδος, εντελώς διαφορετική από όσα ήδη γνωρίζαμε. Κάθε αλλαγή που προκύπτει και σε βγάζει εκτός προγράμματος είναι φυσικά δύσκολη, γιατί πρέπει ξαφνικά να συμμορφωθείς σε μια καθημερινότητα με νέα δεδομένα. Πρέπει δηλαδή να συνηθίσεις να δουλεύεις όλη την ώρα μέσα στο σπίτι, να κάνεις τα μαθήματα των φροντιστηρίων και του σχολείου online ενώ παράλληλα αντιμετωπίζεις την ψυχολογική επιβάρυνση που επιφέρει η πολύωρη διαμονή στο σπίτι καθώς και τον φόβο, που όσο να ‘ναι υπάρχει. Η μείωση της ύλης ήταν άλλη μια απογοήτευση που συνόδεψε την δύσκολη αυτή κατάσταση, αφού όσα παιδιά είχαν ήδη τελειώσει τα συγκεκριμένα κομμάτια και μάλιστα είχαν αφιερώσει και πολλές ώρες διαβάσματος για να τα τελειώσουν, ένιωθαν πως τόσος κόπος και τόσες ώρες διαβάσματος πήγαν χαμένα. Βέβαια, αν εξαιρέσουμε όλα τα αρνητικά αποτελέσματα που επέφερε η καραντίνα, στην τελική μας βοήθησε, γιατί μας έδωσε άπλετο χρόνο για διάβασμα και την δυνατότητα να ξεκουραστούμε. Είχαμε πια την ευκαιρία να διαβάζουμε τις ώρες που μας βόλευαν καλύτερα, καθώς και να κοιμόμαστε όσες ώρες χρειαζόμασταν και όχι μόνο όσες ώρες προλαβαίναμε. Ουσιαστικά, η περίοδος της καραντίνας ήταν μία περίοδος που επέφερε πολλές αλλαγές, και όπως κάθε αλλαγή, εμείς έπρεπε να την δούμε θετικά και να την εκμεταλλευτούμε υπέρ μας.
Φωτεινή: Η περίοδος του κορονοϊού ενώ ίσως ακούγεται ιδανική για διάβασμα, διότι δεν υπάρχουν εξωτερικοί πειρασμοί όπως οι βόλτες, αντί να με βοηθήσει πιστεύω με έβγαλε από το πρόγραμμα μου αρκετά και θεωρώ με κούρασε περισσότερο.
Νίκος: Η εμφάνιση του κορονοϊού είχε ως αποτέλεσμα την πλήρη αναδιαμόρφωση του καθημερινού μου προγράμματος. Το κλείσιμο των σχολείων και ο επιπλέον ελεύθερος χρόνος ως απόρροια του γεγονότος αυτού δεν επηρέασαν την προσήλωσή μου στο συστηματικό διάβασμα, ωστόσο μου παρείχαν την δυνατότητα εξατομίκευσης του ωραρίου μου προκειμένου να επιτύχω την ποιοτική βελτίωση της μελέτης μου. Εννοείται, πως η απουσία από το σχολείο αποτέλεσε μια καλή ευκαιρία για ξεκούραση και αποφόρτιση, απαραίτητα αγαθά για έναν μαθητή της 3ης Λυκείου. Ωστόσο, ο κατ’ οίκον περιορισμός κατά την περίοδο του κορονοϊού επέφερε την ελαχιστοποίηση των ήδη περιορισμένων συναναστροφών με συμμαθητές και φίλους, λόγω της προετοιμασίας για τις εξετάσεις, γεγονός που σε κάποιο βαθμό επιβάρυνε την ψυχολογία μου.
Αναστασία: Νομίζω ότι η περίοδος του κορονοϊού και του εγκλεισμού όσο υπήρξε ωφέλιμη και σωτήρια για αρκετούς υποψηφίους τόσο αποδιοργάνωσε ή αποπροσανατόλισε κάποιους άλλους. Αυτή η ιδιαίτερη συνθήκη εν τέλει δεν με επηρέασε αρνητικά παρά το γεγονός ότι για ένα χρονικό διάστημα δεν με βοήθησε ψυχολογικά, με αποτέλεσμα να μην αξιοποιήσω τον απεριόριστο χρόνο που μπορούσε να αφιερωθεί στο διάβασμα με τον πιο κατάλληλο τρόπο. Εφόσον όμως υπάρχει θέληση, όλα γίνονται και μετά την καραντίνα, δεδομένης της μείωσης της ύλης, υπήρχε χρόνος για διάβασμα και επαναλήψεις, επομένως δεν θα έλεγα ότι η τελική μου επίδοση εξαρτήθηκε ή καθορίστηκε από αυτή την απρόβλεπτη και πρωτόγνωρη περίοδο.
Ποια τα βασικά σας στηρίγματα σε αυτή την πορεία; Υπάρχει μυστικό της επιτυχίας;
Φίλιππος: Βασικό στήριγμα για μένα είναι οι άνθρωποι που πίστεψαν σε μένα! Η οικογένεια και η φίλη μου με την υποστήριξη τους, καθώς και οι εκπαιδευτικοί που με προετοίμασαν γι’ αυτή τη δοκιμασία!
Ζωή: Τα βασικά μου στηρίγματα σε αυτή την δύσκολη περίοδο ήταν η οικογένειά μου, οι καθηγητές μου και οι φίλοι μου, οι οποίοι ο καθένας με τον δικό του τρόπο με εμψύχωναν να συνεχίσω την σκληρή δουλειά. Αν υπάρχει ένα μυστικό της επιτυχίας θα έλεγα ότι είναι η καλή ψυχολογία. Προσωπικά πάντα έβαζα την ψυχολογία μου πάνω από το διάβασμα, αφού γνώριζα ότι με κακή ψυχολογία δεν είμαι αρκετά αποδοτική.
Φωτεινή: Βασικά στηρίγματα σε όλη την πορεία ήταν η οικογένεια μου, οι φίλοι μου και σίγουρα κάποιοι καθηγητές με τους οποίους ήρθαμε πολυ κοντά φέτος. Μυστικό της επιτυχίας δεν θεωρώ πως υπάρχει, κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και αυτό πρέπει να θυμάται καθ’ όλη την διάρκεια των πανελληνίων. Με τις δυνατότητες και τις ιδιαιτερότητες του ο καθένας προσπαθεί για ότι αυτός θεωρεί καλύτερο για εκείνον.
Νίκος: Η επιτυχία στις πανελλαδικές εξετάσεις θα ήταν αδύνατη χωρίς την συμβολή των γονέων και των καθηγητών μου. Καθ’ όλη την διάρκεια της επίπονης αυτής πορείας οι γονείς μου φρόντισαν να μου παρέχουν την υλική και κυρίως την ψυχολογική στήριξη που χρειαζόμουν, ενώ συχνά έγιναν αποδέκτες “απότομων” αντιδράσεων από μέρους μου, οι οποίες ήταν εκδηλώσεις κούρασης και άγχους. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι γονείς ενός μαθητή της τρίτης Λυκείου αγωνιούν όσο και αυτός, ίσως και περισσότερο. Οι καθηγητές μου από την άλλη πλευρά μου παρείχαν τον απαραίτητο γνωστικό οπλισμό, ώστε να είμαι ικανός να ανταποκριθώ στα απαιτητικά θέματα των πανελλαδικών. Οι καθηγητές κυρίως του φροντιστηρίου και ιδιαίτερα κατά την περίοδο του κορονοϊού, οφείλω να ομολογήσω ότι “δούλεψαν υπερωρίες” και μερίμνησαν, ώστε η έλλειψη φυσικής επαφής να μην αποβεί τροχοπέδη στον αγώνα μου για την επιτυχία και γι’ αυτό τους είμαι ευγνώμων και αποδίδω μεγάλο μερίδιο των όσων κατόρθωσα σε αυτούς. Μαζί τα καταφέραμε! Σχετικά με το μυστικό της επιτυχίας θεωρώ ότι το συστηματικό διάβασμα, η αφοσίωση στον υψηλό στόχο και η αποφυγή των εξουθενωτικών ωραρίων – ιδιαίτερα της μεταμεσονύχτιας μελέτης- αποτελούν αναγκαίες συνθήκες για μια ικανοποιητική επίδοση στις πανελλήνιες.
Αναστασία: Κατά την διάρκεια της χρονιάς έλαβα αμέριστη υποστήριξη και ενδιαφέρον από την οικογένεια μου, κάτι που θεωρώ πολύ σημαντικό αφού προσδίδει δύναμη ακόμα και αν δεν εξασφαλίζει οπωσδήποτε την επιτυχία. Η επιτυχία άλλωστε καθορίζεται και από παράγοντες που δεν μπορούμε πάντα να προβλέψουμε ή να ελέγξουμε. Επίσης το σχολικό περιβάλλον λειτούργησε με τον πιο ευνοϊκό τρόπο… Έτσι εκτός από την οικογένεια, οφείλω ένα ευχαριστώ και στους καθηγητές μου, κυρίως επειδή ο γόνιμος διάλογος μαζί τους συνέβαλλε στον αυτοπροσδιορισμό μου. Το γενικότερο αυτό κλίμα συμπαράστασης αποτέλεσε σημαντικό στήριγμα για εμένα σε όλη την διάρκεια της χρονιάς.
Όσον αφορά την επιτυχία, δεν πιστεύω ότι υπάρχει ένα συγκεκριμένο μυστικό που οδηγεί σε αυτή ειδικά όταν είναι τόσο υποκειμενική. Πιστεύω πάντως ότι προκειμένου κάποιος να καταβάλλει την απαραίτητη προσπάθεια και να μην παραιτηθεί χρειάζεται να κατευθύνεται από ένα σκοπό. Νομίζω ότι το γεγονός πως ήξερα από την αρχή για ποιο λόγο συμμετέχω σε αυτή την διαδικασία συνέβαλλε στο να προσπαθήσω μέχρι τέλους ακόμα και εάν κάποιες φορές ξεχνούσα τον στόχο μου. Βοήθησε επίσης αρκετά το ενδιαφέρον μου για τα μαθήματα της κατεύθυνσής μου. Το να συγκεντρώσει, όμως, κάποιος τα μόρια που χρειάζονται για την εισαγωγή του στη σχολή που επιθυμεί, όσο εξαρτάται από τον ίδιο, είναι κάτι που επιτυγχάνεται με διαφορετικό τρόπο για κάθε μαθητή ανάλογα με τις ανάγκες του, τους ρυθμούς και τον τρόπο- σίγουρα όχι τις ώρες- διαβάσματος που τον βοηθά αλλά και τον ίδιο τον στόχο που θέτει. Δεν υπάρχει ένας και μοναδικός κανόνας για την επιτυχία.
Η ανακοίνωση των βαθμών, τι έφερε μαζί της από πλευράς συναισθημάτων;
Φίλιππος: Η ανακοίνωση της βαθμολογίας σίγουρα με γέμισε χαρά, γιατί τα αποτελέσματα ήταν ικανοποιητικά! Αλλά δεν σας κρύβω πως σαν τελειομανής, πάντα απαιτώ από τον εαυτό μου και κάτι παραπάνω.
Ζωή: Την ώρα που ανακοινώθηκαν οι βαθμοί, τα κύρια συναισθήματα που ένιωθα ήταν χαρά και συγκίνηση καθώς αποδείχτηκε πως ο κόπος μου απέδωσε.
Φωτεινή: Βασικά δεν συνειδητοποίησα αμέσως το ποσο καλά τα είχα πάει. Παρόλο που χάρηκα πάρα πολύ σκέφτηκα πως δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο, χρειάστηκε να μιλήσω με φίλους και συμμαθητές για να καταλάβω ότι ο μέσος όρος δεν βρισκόταν στους δικούς μου βαθμούς.
Νίκος: Η ανακοίνωση των βαθμών με γέμισε με ευχάριστα συναισθήματα. Αν και οι επιδόσεις μου σε ορισμένα μαθήματα θα μπορούσαν να είναι υψηλότερες, η συνολική μου βαθμολογία με χαροποίησε, με ανακούφισε και μου προσέφερε αίσθημα δικαίωσης, καθώς ύστερα από μια κουραστική, γεμάτη θυσίες περίοδο προετοιμασίας οι κόποι μου ανταμείφθηκαν.
Αναστασία: Όταν ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα, αισθάνθηκα φυσικά χαρά και ικανοποίηση που πέτυχα τον στόχο μου. Πραγματικά δημιουργείται ένα αίσθημα δικαίωσης όταν ανταμείβεται η προσπάθειά μας και αποδίδει καρπούς.
Έχεις καταλήξει στην επιλογή της σχολής;
Φίλιππος: Έχω ως στόχο το τμήμα της Διοικητικής Επιστήμης και Τεχνολογίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και ελπίζω να πετύχω την εισαγωγή μου σε αυτό!
Ζωή: Η σχολή που θα δηλώσω ως πρώτη επιλογή είναι το τμήμα Πληροφορικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Φωτεινή: Δεν ήμουν από τα παιδιά που είχαν ένα στόχο από την αρχή, αλλά πλέον έχω καταλήξει στο τι θέλω και ανυπομονώ για αυτή τη νέα αρχή.
Νίκος: Στόχος μου είναι οι υψηλόβαθμες σχολές του 3ου επιστημονικού πεδίου και συγκεκριμένα οι ιατρικές και κτηνιατρικές σχολές, ενώ το ενδιαφέρον μου έχει επίσης κεντρίσει το χημικό τμήμα Αθηνών.
Αναστασία: Ναι, ήδη από το καλοκαίρι της δευτέρας λυκείου στόχευα στην Νομική σχολή.
Τι θα έλεγες σε εκείνους τους μαθητές που δεν τα κατάφεραν και που θα πρέπει να πάρουν εκ νέου αποφάσεις για τους στόχους τους;
Φίλιππος: Στους φίλους μου που δεν τα κατάφεραν έχω να πω, πως η ζωή δεν τελειώνει στις Πανελλήνιες, αντίθετα αρχίζει μετά από αυτές. Επομένως να σκεφτούν ποιο επάγγελμα θα ευχαριστούσε τους ίδιους και να κάνουν τα πάντα για να πετύχουν το στόχο τους.
Ζωή: 7Αυτό που θα ήθελα να πω στα άτομα που δεν κατάφεραν να φτάσουν το στόχο τους, είναι κυρίως, πως η επιτυχία στη ζωή τους, δεν εξαρτάται από το βαθμό τους στις πανελλήνιες. Λόγω της ψυχολογικής φόρτισης, κάποιοι κάνουν το λάθος και συγχέουν την αξία τους, ως άνθρωποι, με το βαθμό που έγραψαν. Αν καταφέρουν να διαχωρίσουν αυτά τα δύο χαρακτηριστικά, θα είναι ικανοί να δουν ξεκάθαρα τις επιλογές που έχουν μπροστά τους και να επιλέξουν αυτή που τους ταιριάζει περισσότερο. Είτε αυτό σημαίνει να ξαναδώσουν Πανελλήνιες, είτε να επιλέξουν κάποια σχολή που δεν αποτελούσε την πρώτη ή δεύτερη επιλογή τους, είτε να ακολουθήσουν έναν εντελώς διαφορετικό δρόμο. Οι αποτυχίες και οι επιτυχίες είναι μέρος της ζωής όλων μας. Και καλό είναι να θυμούνται, πως πολλές φορές, η ζωή μας οδηγεί σε ασυνήθιστα μονοπάτια, που δεν περιμέναμε να βρεθούμε, τα οποία όμως, στο τέλος, μας βοηθούν στο να εκπληρώσουμε τα όνειρά μας.
Φωτεινή: Οι πανελλήνιες μπορούν να αποτελέσουν μια όμορφη αρχή αλλα σε καμία περίπτωση δεν είναι το τέλος. Είναι κατανοητό και απολύτως λογικό να στεναχωρηθούν αλλα δεν πρέπει να το αφήσουν να τους πάρει από κάτω. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να νιώσουν άχρηστοι άλλωστε δεν μας καθορίζει ένας βαθμός. Μακάρι η μεγαλύτερη δυσκολία στη ζωή μας να ήταν οι πανελλήνιες. Δεν χρειάζεται να τιμωρούν τον εαυτό τους ας διασκεδάσουν το καλοκαίρι τους το αξίζουν για την προσπάθεια που έκαναν. Και έπειτα με καθαρό μυαλό ας πάρουν τις αποφάσεις τους και ας θέσουν νέους στόχους. Ίσως όλο αυτό τους βγει σε καλό, αρκετά ρομαντικό, αλλά πάντα πίστευα πως όλα γίνονται για κάποιο λόγο.
Νίκος: Καταρχάς αξίζουν συγχαρητήρια σε όλους τους μαθητές που ανέλαβαν την πρόκληση των πανελλαδικών εξετάσεων, ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Η προσπάθεια που κατέβαλαν και το πείσμα τους εμπνέει σεβασμό και θαυμασμό και σε καμία περίπτωση δεν “ακυρώνεται” από μία λιγότερο καλή επίδοση σε ένα διαγώνισμα. Είναι αναγκαίο οι μαθητές που κόπιασαν στον στίβο των πανελλαδικών να κατανοήσουν ότι τα εφόδια που απέκτησαν καθοδόν για τις εξετάσεις – τόσο γνωστικά όσο και ψυχικά – θα τους συνοδεύουν εφ’ όρου ζωής και μια ανεπιθύμητη επίδοση δεν αποτελεί παρά ένα επιπλέον σκαλοπάτι στην κλίμακα της επιτυχίας. Είμαι βέβαιος ότι οι μαθητές που ενδεχομένως αδικήθηκαν από τις πανελλαδικές εξετάσεις θα συνεχίσουν επιδεικνύοντας ζήλο και πάθος και θα καταφέρουν να υλοποιήσουν κάθε φιλοδοξία τους.
Αναστασία: Αρχικά, πρέπει να έχουμε όλοι επίγνωση του ότι μια προσωπικότητα δεν μπορεί να συμπυκνωθεί σε έναν αριθμό και ότι η τελική βαθμολογία δεν αποτελεί ένδειξη της ευφυΐας και των δυνατοτήτων κάποιου. Εξάλλου το σύστημα των Πανελλαδικών είναι δομημένο με τέτοιο τρόπο που συχνά αποκλείονται δημιουργικά και όμορφα μυαλά εξαιτίας μίας ατυχούς στιγμής ή επειδή απλώς δεν συμβιβάστηκαν με τις συμβάσεις και τους περιορισμούς που θέτει. Μπορώ μόνο να φανταστώ την απογοήτευση που μπορεί να προκαλέσει σε κάποιον το να μην πετύχει τον στόχο του ειδικά εάν το επιδίωκε σε μεγάλο βαθμό. Πιστεύω όμως ότι οι Πανελλήνιες δεν καθορίζουν τις ζωές μας και ότι η επιτυχία γενικότερα στη ζωή δεν καθορίζεται από τις εξετάσεις αυτές ούτε είναι απαραίτητα σχετική με το επάγγελμα που ασκεί κάποιος ή με τη σχολή από την οποία αποφοίτησε. Εφόσον, όμως, προσφέρεται η δυνατότητα για δεύτερη και τρίτη, εάν χρειαστεί, προσπάθεια αξίζει να αξιοποιηθεί. Πιστεύω ότι πρέπει να επιμένουμε στους στόχους μας και να κυνηγάμε αυτό που αγαπάμε.
