Γράφει ο Γιώργος Κων. Ασημακόπουλος
Πρόσφατα ο Δήμαρχός μας εμφανίζεται ως οπαδός του διαλόγου, ζητώντας διαρκώς «ντιμπέιτ» από τον Τάκη Λουκόπουλο. Σε πρώτη ανάγνωση είναι θετική αυτή του η διάθεση. Έχει ενδιαφέρον όμως να δούμε ποιο είναι το κίνητρό του; Είναι όντως πιστός οπαδός του δημοκρατικού διαλόγου, ή μήπως έχει κάποια άλλη σκοπιμότητα αυτή του η επιμονή; Ας το αναλύσουμε λίγο.
Βασικό εργαλείο της Δημοκρατίας είναι ο διάλογος. Σε μια ιδανική Δημοκρατία οι αιρετοί ανταλλάσσουν επιχειρήματα, οι πολίτες παρακολουθούν και κρίνουν. Στη συνέχεια ακολουθούν εκλογές και οι πολίτες ψηφίζουν.
Ο διάλογος στη Δημοκρατία γίνεται κατά στα θεσμικά όργανα. Όταν μιλάμε για Τοπική Αυτοδιοίκηση πρώτου Βαθμού, θεσμικό όργανο είναι το Δημοτικό Συμβούλιο. Αν λοιπόν θέλουμε να κρίνουμε ένα Δήμαρχο κατά πόσο πιστεύει στον διάλογο, οφείλουμε να εξετάσουμε τη στάση του αναφορικά με το Συμβούλιο. Όχι μόνο εκεί, αλλά σίγουρα εκεί.
Η στάση του Γκίζα στο τρέχων Δημοτικό Συμβούλιο δεν απολογίζεται ως θετική σε ό,τι αφορά την ποιότητα του δημοκρατικού διαλόγου. Δήμαρχε λυπάμαι, αλλά στο Δημοτικό Συμβούλιο δεν τα έχεις πάει και τόσο καλά με τον διάλογο στη θητεία σου.
- Στην τρέχουσα θητεία έχουν γίνει τα λιγότερα Δημοτικά Συμβούλια από όλες τις προηγούμενες θητείες. Ποσοτικά λοιπόν έχουμε υποβάθμιση του θεσμικού διαλόγου.
- Στη διάρκεια της πανδημίας ο Γκίζας ήταν ο μόνος Δήμαρχος σε όλη την Ελλάδα που δεν επέτρεπε στους Δημοτικούς Συμβούλους να ανοίξουν το μικρόφωνό τους. Ατέλειωτοι μονόλογοι από άμβωνος και εμείς φιμωμένοι. Όταν στερείς ή περιορίζεις το δικαίωμα του λόγου, δεν είσαι φίλος του διαλόγου.
- Ο Δήμαρχός μας έλαβε μόνος του σημαντικές για το μέλλον μας αποφάσεις, χωρίς να ζητήσει τη γνώμη κανενός. Δεν είδαμε να κάνει διάλογο όταν κατάργησε το τουριστικό καταφύγιο και την αποχέτευση για παράδειγμα. Ούτε όταν επέλεξε την άγρια πέτρα στο λιμάνι ενώ η μελέτη του έργου μιλούσε για πέτρα όπως αυτή της πλατείας Πια.
- Μια φορά να έβλεπε κάποιος το Δημοτικό Συμβούλιο οποιουδήποτε άλλου Δήμου, θα αντιλαμβανόταν αμέσως στην ποιοτική διαφορά.
Πάμε και στον διάλογο εκτός θεσμικών οργάνων.
Σημασία έχει -κυρίως- τι λέει κάποιος και ποιος είναι αυτός που μιλά. Μικρότερη σημασία έχει το πως το λέει. Αυτό νομίζω το έχουμε καταλάβει όλοι μετά από τόσα ανούσια ντιμπέιτ που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια.
Μήπως έχει καταθέσει κάποιο όραμα ο Γκίζας πάνω στο οποίο θα μπορούσε να γίνει διάλογος; Όχι, γιατί εξακολουθεί να μην έχει παρουσιάσει κανένα σχέδιο. Ακόμη αντιπολιτεύεται τη θητεία Λουκόπουλου με λόγια αλλά και με πράξεις. Σε τι βάση θέλεις να γίνει ο διάλογος; Πάνω σε ανύπαρκτο σχέδιο;
Χωρίς όραμα το ντιμπέιτ που προτείνει είναι κοκορομαχία εντυπώσεων μακριά από την ουσία.
Σήμερα η εποχή μας έχει δημιουργήσει άλλες μορφές εξωθεσμικού διαλόγου που κάνουν τους πολίτες μέρος της λήψης αποφάσεων. Ο ψηφιακός μετασχηματισμός έχει δημιουργήσει διαδικασίες διαβούλευσης. Οι πολίτες που συμμετέχουν σε αυτές διαμορφώνουν αποφάσεις, όχι απλά προτιμήσεις σε υποψηφίους. Πέρασε η εποχή που ο κόσμος απλά ψηφίζει κάθε τέσσερα χρόνια. Αυτός θα ήταν ένας διάλογος ουσίας που θα έκανε τον δημότη συμμέτοχο της εξουσίας. Θα βλέπαμε τότε τι υλικό θα έβαζε στο λιμάνι ή αν θα καταργούσε την αποχέτευση ο Δήμαρχός μας.
Εμείς λοιπόν είμαστε υπέρ αυτού του διαλόγου: που βάζει τον δημότη στο επίκεντρο των αποφάσεων. Γι’ αυτό τις επόμενες μέρες θα δείτε από την παράταξή μας μια σειρά από ανοιχτές διαλογικές διαδικασίες που εμπλέκουν το σύνολο της τοπικής κοινωνίας. Μείνετε συντονισμένοι.
Τέλος, πάμε και στο θέμα του ντιμπέιτ.
Αν γίνει το ντιμπέιτ που τόσο επιθυμεί ο Γκίζας, θα πρέπει να γίνει σωστά. Δηλαδή σε αυτό να συμμετέχουν όλοι οι υποψήφιοι Δήμαρχοι. Στις εκλογές ξεκινούν όλοι από το ίδιο σημείο, δεν υπάρχουν υποψήφιοι διαφορετικών ταχυτήτων.
Υποψηφίους Δημάρχους θα έχουμε με την ανακήρυξη των συνδυασμών, στις αρχές του Σεπτέμβρη. Ο Γκίζας είναι νομικός και το γνωρίζει αυτό. Προς το παρόν έχουμε πιθανούς υποψηφίους. Τι διάλογος μπορεί να γίνει;
Είναι πολύ νωρίς να μιλάμε για ντιμπέιτ υποψηφίων Δημάρχων, κάτι που ο Δήμαρχος γνωρίζει. Να το δούμε πάλι στην ώρα του, το φθινόπωρο δηλαδή. Ως τότε ο θεσμικός διάλογος γίνεται αφενός στα όργανα -στο Δημοτικό Συμβούλιο δηλαδή- και ο μη θεσμικός αφετέρου, στην κοινωνία.
Η θητεία Γκίζα αποκαλύπτει ότι μάλλον δεν σου αρέσει ο διάλογος. Το θυμήθηκε τώρα, στο τέλος της θητείας του. Μπορούμε να εικάσουμε βάσιμα πως άλλος είναι ο σκοπός του: η δημιουργία εντυπώσεων και η πόλωση. Ας μείνουμε μακριά από τέτοιες παλαιοκομματικές τακτικές που πλέον αποστρέφεται η κοινωνία. Εύχομαι ειρήνη υμίν και ημίν!
