Γράφει ο Γιώργος Ασημακόπουλος
Ο Δήμος μας θεωρητικά είναι μια δημοκρατικά οργανωμένη και λειτουργούσα διοικητική οντότητα. Ψηφίζουμε, υπάρχει αναλογική εκπροσώπηση και κατανομή των εδρών του Συμβουλίου, έχουμε τοπικές κοινότητες με Προέδρους και Συμβούλια, εκλογές κάνουμε και συνελεύσεις προβλέπονται και γενικά, υπάρχει δημοκρατική πρόβλεψη.
Στην πράξη όμως ο «Δημοτική Δημοκρατία» μας πάσχει και πονάει. Η Δημοκρατία βασίζεται στην ελευθερία, την ισότητα και, την δικαιοσύνη. Αν κάτι από τα τρία λείπει κατά τη διακυβέρνηση μιας «Πολιτείας», τότε προκύπτουν σοβαρά προβλήματα με πιο σημαντικά την απαξίωση της Πολιτείας, της δημοκρατικής λειτουργίας, των θεσμών αλλά και των προσώπων που την υπηρετούν. Η ισότητα και η δημοκρατία συνδέονται άρρηκτα. Η ισότητα αποτελεί ένα στοίχημα για τα σύγχρονα δημοκρατικά συστήματα. Ο τρόπος με τον οποίο την αντιμετωπίζουν οι υπηρέτες της Δημοκρατίας δείχνουν και τις ιδεολογικές τους αφετηρίες, τις αξίες και τις προθέσεις τους.
Ένα από τα βασικά προβλήματα ισότητας που εμφανίζονται στο Δήμο Ναυπακτίας είναι η κατανομή των εδρών του Δημοτικού Συμβουλίου ανά Δημοτική Ενότητα, αν υπολογίζει κανείς βάσει των ψηφοφόρων της κάθε ενότητας. Για παράδειγμα σε αυτές τις εκλογές ψήφισαν στην ενότητα της Ναυπάκτου (δηλαδή κέντρο και τα κοντινά σε αυτό χωριά της Ναυπάκτου) περίπου 11.500 ψηφοφόροι. Η ενότητα αυτή εκπροσωπείται από 17 συμβούλους στο Δημοτικό Συμβούλιο. Άρα έχουμε μια αναλογία περίπου 670 ψηφοφόρων για κάθε έδρα του Δημοτικού Συμβουλίου. Όταν όμως πάμε στην ενότητα της Αποδοτίας, η οποία εκλέγει εκπροσωπείται με τρεις συμβούλους στο Δημοτικό Συμβούλιο, βλέπουμε ότι έχουν ψηφίσει 1500 ψηφοφόροι και, η αναλογία ανά Σύμβουλο περιορίζεται στους 500 ψηφοφόρους. Το Αντίρριο δε με περίπου 1800 ψηφοφόρους «βγάζει» δύο Συμβούλους, έναν για κάθε 900 ψηφοφόρους. Στην ενότητα του Πλατάνου που ψήφισαν κάτι πάνω από 900 άτομα εκλέγονται δύο σύμβουλοι, ένας για κάθε 450 ψηφοφόρους. Η μονοεδρική Πυλλήνη εκλέγει έναν μόνο Σύμβουλο για τους 1450 ψηφοφόρους της. Τέλος η Χάλκεια με 2300 ψηφοφόρους εκλέγει δύο συμβούλους, έναν μόλις για κάθε 1150 άτομα που πήγανε στην κάλπη.
Κάθε έδρα του Δημοτικού μας Συμβουλίου εκπροσωπεί διαφορετικό πλήθος ψηφοφόρων, καθώς υπάρχουν έδρες που αναλογούν σε 450 ψηφοφόρους, ενώ άλλες εκπροσωπούν περισσότερους από 1100. Η διαφοροποίηση προκύπτει βάσει της Δημοτικής Ενότητας στην οποία κατοικούν, κάνοντας κάποιους ψηφοφόρους πιο «σημαντικούς» από άλλους. Δεν μιλάμε για μικροδιαφορές αλλά για πάνω από διπλές ψήφους που εκπροσωπούνται ανά έδρα του Δημοτικού Συμβουλίου. Αυτό βέβαια δεν έχει συμβεί τυχαία αλλά αποτελεί αποτέλεσμα του τρόπου με τον οποίο κάποιοι πρώην Δήμαρχοι των Δημοτικών Ενοτήτων επέλεξαν να κάνουν την απογραφή του πληθυσμού, μιας και οι έδρες των Συμβουλίων ορίζονται και καταμένονται βάσει του πληθυσμού και όχι του πλήθους των ψηφοφόρων. Κάποιοι Δήμαρχοι της Ναυπακτίας λοιπόν επέλεξαν να είναι πιο «αποτελεσματικοί» από άλλους, δημιουργώντας μια ανισότητα που πραγματικά υπονομεύει την Δημοκρατική λειτουργία του Δήμου μας.
Πέρα όμως από την ανισότητα της εκπροσώπησης υπάρχει μια ακόμα πιο σημαντική: η ανισότητα στην κατανομή των πόρων του Δήμου ανά Ενότητα και Κοινότητα. Ή, το λιγότερο που μπορούμε να πούμε, την αίσθηση της ανισότητας των κατοίκων των διαφόρων κοινοτήτων αλλά και του κέντρου. Υπάρχει διάχυτη η αίσθηση μεταξύ των δημοτών ότι υπάρχουν ευνοημένα και «ριγμένα» χωριά και, ταυτόχρονα, η αντίληψη ότι τα ευνοημένα χωριά είναι αυτά από τα οποία έλκουν την καταγωγή τους κομβικοί Δημοτικοί Σύμβουλοι αλλά και Δήμαρχοι. Μια αίσθηση αδικίας η οποία δεν είναι αβάσιμη. Υπάρχουν χωριά της Ναυπάκτου με πάνω από χίλιους μόνιμους κατοίκους έχουν λάβει πολύ μικρή χρηματοδότηση και δεν έχουν μερίδιο σε έργα, την ώρα που ορεινά χωριά με ελάχιστους μόνιμους κατοίκους δέχονται έργα που αθροίζονται σε εκατομμύρια ευρώ. Είναι πολλές οι περιπτώσεις που μεγάλα χωριά δεν έχουν άσφαλτο και πλατεία, την ώρα που γίνονται αισθητικές αναπλάσεις με πανάκριβα υλικά σε χωριά των τριάντα μονίμων κατοίκων. Το κέντρο της Ναυπάκτου και τα κοντινά του χωριά υποφέρουν για σχολική και αθλητική στέγη, αλλά υπάρχουν έργα ανακατασκευής κτιρίων σε χωριά τα οποία μείνανε απλά κλειδωμένα.
Με λίγα λόγια ένας δημότης της Αποδοτίας ή του Πλατάνου, εκπροσωπείται από περισσότερους Συμβούλους από αυτόν του Αντιρρίου ή της Χάλκειας. Την ίδια ώρα ο Δήμος δεν έχει διασφαλίσει τη διαφάνεια στην κατανομή των πόρων του ανά κοινότητα, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει αίσθημα ισότητας μεταξύ των δημοτών.
Ο Δήμος Ναυπακτίας εμφανίζεται να μην υπηρετεί την αρχή της ισότητας. Από τη μία η στρέβλωση της απογραφής σε συνάρτηση με τους ψηφοφόρους, οδηγεί σε μη αναλογική εκπροσώπηση των δημοτών στο Δημοτικό Συμβούλιο βάσει της Δημοτικής Ενότητας στην οποία ψηφίζουν. Από την άλλη η κακή διοικητική πρακτική αναφορικά με την κατανομή των πόρων στις κοινότητας του Δήμου, ενισχύει το αίσθημα της ανισότητας.
Η ανισότητα υπονομεύει τη Δημοκρατία και ευτελίζει θεσμούς και πρόσωπα στη συνείδηση των ψηφοφόρων. Ίσως αυτό το δημοκρατικό έλλειμμα του Δήμου μας είναι αυτό που ευθύνεται για την αδυναμία επανεκλογής Δημάρχου τα τελευταία είκοσι χρόνια, καθώς άρχισαν δηλαδή και οι συνενώσεις Δήμων και Κοινοτήτων που έχουν τονίσει τέτοιους είδους ανισότητες. Αν λοιπόν θέλει κάποιος να εκλεγεί ξανά, αλλά και να υπηρετεί τις αξίες της Δημοκρατίας, πρέπει να αντιμετωπίσει αυτό το δημοκρατικό έλλειμμα του Δήμου Ναυπακτίας
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας «εμπρός»
