Γράφει ο Γιώργος Κων. Ασημακόπουλος
Ένας δρόμος μήκους τριάντα μέτρων και πλάτους περίπου έξι έχει γίνει γεφύρι της Άρτας εδώ και τρία χρόνια. Μέρος της ανάπλασης του κέντρου της πόλης που με υπογραφή Γκίζα ακυρώθηκε, με αποτέλεσμα -μεταξύ άλλων- να πίνουμε νερό με καρκινογόνο αμίαντο και, τα λύματα της πόλης να καταλήγουν εν μέρει στη θάλασσά μας.
Σύμφωνα με την αρχιτεκτονική μελέτη του έργου ο συγκεκριμένος δρόμος χαρακτηρίζεται ήπιας κυκλοφορίας. Η μελέτη αυτή έγινε επί θητείας Τάκης Λουκόπουλου. Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι η πολιτική βούληση της τότε Δημοτικής πλειοψηφίας ήταν ξεκάθαρα ο δρόμος αυτός να συνεχίσει να εξυπηρετεί την κυκλοφορία αυτοκινήτων και να μην γίνει πεζόδρομος.
Μοιάζει λογική η επιλογή η Αγελάου να είναι ανοιχτή για την κίνηση αυτοκινήτων, αφού έτσι μετριάζεται η κίνηση που περνά από την πλατεία του Λιμανιού. Τα τρία αυτά χρόνια που ο δρόμος αυτός είναι εργοτάξιο και κατά συνέπεια κλειστός για αυτοκίνητα, αναγκαζόμαστε να πάμε έως το λιμάνι για να γυρίσουμε προς Κεφαλόβρυσο όταν κατεβαίνουμε από το Δημαρχείο. Η Αγελάου αν και μικρός δρόμος φαίνεται να έχει σημαντική επίδραση στην κυκλοφορία της πόλης.
Ακόμα όμως κι αν η οδός Αγελάου δεν επηρεάζει το κυκλοφοριακό και μπορεί να πεζοδρομηθεί χωρίς συνέπειες, μια τέτοια απόφαση πρέπει να ληφθεί με άλλο τρόπο, ορθολογικό. Ο Γκίζας πεζοδρομεί χωρίς σχέδιο, χωρίς διαβούλευση, χωρίς συνεννόηση, χωρίς κανένα ουσιαστικό επιχείρημα και, φορτώνοντας την ευθύνη σε άλλους.
Να ξεκαθαρίσω πως πιστεύω ότι οι ορθολογικές πεζοδρομήσεις που είναι αποτέλεσμα σχεδιασμού είναι επωφελείς. Απόδειξη το γεγονός ότι όπου γίνεται πεζόδρομος εκτοξεύεται η αξία των ακινήτων. Ποιος δεν θέλει την ησυχία του μέσα στο σπίτι και το γραφείο του; Αρκεί αυτό το όφελος να μην προκαλεί επιβάρυνση στους υπόλοιπους. Γιατί από την άλλη είναι συνηθισμένες περιπτώσεις όπου εμπορικά κέντρα πόλεων και συνοικιών καταστράφηκαν από άστοχες πεζοδρομήσεις.
Ο δήμαρχος ισχυρίστηκε ότι ο δρόμος αυτός, με αυτή τη σχεδίαση, δεν μπορεί να παραμείνει ανοιχτός στην κίνηση οχημάτων. Έτσι μας ανακοίνωσε ότι θα γίνει πεζόδρομος. Το επιχείρημα Γκίζα αναφέρεται στο γεγονός ότι, όπως είναι σχεδιασμένος ο άξονας κίνησης των αυτοκινήτων, δεν διασφαλίζεται η ασφαλής κίνηση των πεζών δεξιά και αριστερά. Κάτι που είναι ιδιαίτερα σημαντικό όταν βγαίνει κάποιος από την πόρτα του στην οδό Αγελάου. Πράγματι ο υφιστάμενος σχεδιασμός με τη συστάδα των δέντρων δεξιά και την κίνηση αριστερά μπορεί να θεωρηθεί προβληματικός.
Είναι γνωστό ότι οι μελέτες έχουν συχνά τέτοιες επουσιώδεις παραλείψεις. Δεν υπάρχει μελέτη που να μην έχει τέτοια μικρά λάθη. Αυτό το γνωρίζουμε όλοι. Είναι οι γνωστές «αγάνες» που είχαν ξεφύγει του αείμνηστου Κώστα Καρακώστα, όπως ο ίδιος είχε πει για κάποια μικροπροβλήματα του έργου της ανάπλασης. Η λύση εδώ είναι απλή και αρκεί μια μικρή τροποποίηση της μελέτης: κολωνάκια δεξιά και αριστερά του δρόμου με κατάργηση της συστάδας δέντρων, ώστε ο άξονας κίνησης των οχημάτων να είναι επαρκώς μακριά από την οικοδομική γραμμή.
Δουλειά ενός κανονικού Δημάρχου είναι να διορθώνει τέτοιες μικρές παραλείψεις. Ο Γκίζας όμως αντί να τις διορθώνει, τις χρησιμοποιεί για να εξυπηρετεί την προσωπική του στρατηγική. Πετάει ένα «δεν γίνεται» και κάνει το δικό του. Το ίδιο έκανε με το έργο της αποχέτευσης, το έργο του δικτύου ύδρευσης που το άφησε με αγωγούς καρκινογόνου αμιάντου, το έργο του τουριστικού καταφυγίου, των θερμαινόμενων μονοπατιών της Άνω Χώρας και κάποια άλλα μικρότερα έργα.
Ο Γκίζας αποδεδειγμένα χρησιμοποιεί τέτοια συνηθισμένα μικροπροβλήματα για να εξυπηρετήσει τους δικούς του σκοπούς. Άλλοτε για να ακυρώσει έργα δείχνοντας εμπάθεια προς τον πολιτικό του αντίπαλο, καταστρατηγώντας την αρχή της συνέχειας της διοίκησης και άλλες φορές για να τα φέρει στα μέτρα του. Χρησιμοποιεί τις «αγάνες» για να φέρνει τα πράγματα εκεί που τον εξυπηρετούν.
Εδώ μπαίνει ένα ερώτημα: ποια είναι η πραγματική βούληση του Γκίζα; Θέλει να πεζοδρομήσει την Αγελάου με πλάγιο τρόπο, χρεώνοντας την στους προηγούμενους; Αν την θέλει να εξυπηρετεί την κυκλοφορία, γιατί δεν διορθώνει τις μικρές και επουσιώδεις παραλείψεις; Αν δεν κάνει τις διορθώσεις, οφείλουμε να σκεφτούμε τι και ποιον εξυπηρετεί η πεζοδρόμηση τριάντα μέτρων. Στην περίπτωση της πεζοδρόμησης γνωρίζει ότι παίρνει μια λάθος απόφαση που επιβαρύνει το κυκλοφοριακό, οπότε επιχειρεί να εμφανίσει την Αρχή Λουκόπουλου ως υπαίτια, ενώ η πολιτική επιλογή Λουκόπουλου είναι ο δρόμος να εξυπηρετεί αυτοκίνητα.
Το πραγματικό ερώτημα που τίθεται, στην περίπτωση που υλοποιηθεί η πεζοδρόμηση, είναι γιατί θέλει ο Γκίζας την Αγελάου πεζόδρομο. Γιατί επιλέγει να επιβαρύνει το ήδη άθλιο κυκλοφοριακό της πόλης; Γιατί στέλνει όλη την κίνηση στην πλατεία του λιμανιού; Γιατί χρησιμοποιεί μια μικρή αβλεψία για να κάνει την Αγελάου πεζόδρομο; Γιατί η επιλογή του σίγουρα δεν εξυπηρετεί το συμφέρον των πολλών, το οποίο χρειάζεται την Αγελάου ανοιχτή, όπως ακριβώς προβλέπει η μελέτη Λουκόπουλου.
Στην περίπτωση που η πολιτική του βούληση είναι η Αγελάου να εξυπηρετεί την κυκλοφορία των οχημάτων, έχει λύση: κλείσιμο των παρτεριών, κολωνάκια δεξιά και αριστερά ώστε να σχηματιστεί ασφαλές πεζοδρόμιο στο επίπεδο του δρόμου. Αν και τώρα πει «δεν γίνεται», σημαίνει ότι η «αγάνα» τον βολεύει.
