Γράφει ο Γιώργος Ασημακόπουλος
Το παραλιακό μέτωπο της Ναυπακτίας αποτελεί αναπτυξιακό μοχλό από τη στιγμή που ο τουρισμός είναι βασικό μέρος της μελλοντικής τοπικής μας οικονομίας. Ταυτόχρονα είναι ουσιαστικό συστατικό της ποιότητας ζωής των κατοίκων αφού πρόκειται για τη βασική οντότητα ελεύθερου κοινόχρηστου χώρου που διαθέτει ο αστικός ιστός της πόλης της Ναυπάκτου. Μια παραλία που ξεκινά από το Μόρνο και καταλήγει στο Κρυονέρι από τη μία είναι, ή θα έπρεπε να είναι, πόλος έλξης και από την άλλη ο βασικός ελεύθερος κοινόχρηστος χώρος των κατοίκων.
Στην πράξη όμως τι συμβαίνει σε αυτό το παραλιακό μέτωπο; Με μια λέξη: Χάος. Ξεκινώντας από την παλιά χωματερή που παραμένει ξερός λόφος μετά από 10 χρόνια, περνάμε από το Άλσος του Γριμπόβου που είναι εστία μόλυνσης, περνάμε στο αντλιοστάσιο Ρέππα το οποίο υπερχειλίζει γιατί τα νερά της βροχής καταλήγουν στον ίδιο τούρκικο αγωγό λυμάτων. Από εκεί ξαφνικά χάνουμε επαφή με το θαλάσσιο μέτωπο, το οποίο συναντάμε ξανά στο λιμάνι. Μια πλατεία που είναι κυκλοφοριακός κόμβος αντί για ελεύθερος κοινόχρηστος χώρος. Ένα λιμάνι στο οποίο τρέχουν λύματα από παμπάλαιες αποχετεύσεις και που κάτω από το έδαφος υπάρχουν σπηλιές οι οποίες απειλούν τη στατικότητα του λιμανιού. Περνάμε στην διατηρητέα παρατημένη πλαζ απέναντι από το ουσιαστικά μισοάδειο πρόσφατα ανακαινισμένο νεοκλασικό του Δήμου. Μετά συναντάμε το αντλιοστάσιο του Φλοίσβου, τις κλειστέ νεροτσουλίθρες που είναι εστί μόλυνσης και κίνδυνος-θάνατος για παιδιά. Στη Βαριά βρίσκουμε το ντεπό-λόφο με το αμμοχάλικο του Δήμου -γιατί αν δεν μαζέψεις αδρανή στην παραλία, που θα τα μαζέψεις- και συνεχίζουμε στον παραλιακό «δρόμο» της Παλιοπαναγιάς που μόνο δρόμος δεν είναι και δεν πρόκειται ποτέ να γίνει. Περνάμε Πλατανίτη και φτάνουμε Αντίρριο όπου ο χρόνος έχει σταματήσει μιας και δεν υπάρχει καμία παρέμβαση σε παραλίες και αποβάθρες. Το ίδιο έχει συμβεί σε Μακύνεια, Ρίζα και Κρυονέρι αφού δεν έγινε καμία νέα υποδομή εδώ και χρόνια.
Τι μπορεί να γίνει όμως σε αυτό το παραλιακό μέτωπο; Με λίγες λέξεις: να επικρατήσει η κοινή λογική. Αντιγράφω από το παλιό πρόγραμμα του Γιώργου Γούλα που γράφηκε το 2014:
· Κατασκευή του παραλιακού δρόμου της Παλαιοπαναγιάς στη σωστή του χάραξη με ανάπτυξη πεζοδρόμου καθ’ όλο το μήκος της παραλιακής αυτής ζώνης.
· την δημιουργία παραλιακού δρόμου που συνδέει το Γρίμποβο με το Μόρνο ο οποίος αναβαθμίζει την πλέον υποβαθμισμένη παραλιακή περιοχή της Πόλης…
· Με την σύνδεση παραλιών Γριμπόβου και Ψανής με ξυλοδιάδρομο που συνεχίζει από το Γρίμποβο στο πάνω μέρος της αμμουδιάς κατόπιν από την εξωτερική πλευρά του λιμανιού…
· Άμεση αποκατάσταση και αξιοποίηση του κτηρίου της πλαζ και του περιβάλλοντος χώρου με χρήση που προωθεί την επισκεψιμότητα.
· Πλατεία Λιμένος: Παρέμβαση αύξησης κοινοχρήστου χώρου περισσότερο από 1 στρέμμα και βελτίωσης της κυκλοφορίας. Με δημιουργία 4 θέσεων στάθμευσης λεωφορείων στο σημείο αριστερά στο σχέδιο. Με πιάτσα ταξί στο σημείο Δ και (αν απαιτηθεί) έμπροσθεν του Ναυπακτία στο σημείο Β
· Ανάπλαση του Άλσους Γριμπόβου με δημιουργία χρήσεων και δραστηριοτήτων αναψυχής και ονομασία του σε “Νίκος Πανταζής”. Οργάνωση του χώρου στο παραλιακό τμήμα και αναβάθμιση των ναυταθλητικών εγκαταστάσεων με δημιουργία εγκαταστάσεων αναψυχής και άθλησης.
2. Φιλοξενία σκαφών αναψυχής
Η Ναύπακτος στερείται υποδομής για την ολιγοήμερη φιλοξενία σκαφών αναψυχής με αποτέλεσμα την απώλεια τοπικού Ακαθάριστου Οικονομικού Προϊόντος. Ωστόσο μια μαρίνα, πέρα από το μεγάλο κόστος κατασκευής που καθιστά ανέφικτη της κατασκευή της δεν φέρνει επισκέπτες μιας και ο ρόλος της είναι η φιλοξενία σκαφών όταν δεν χρησιμοποιούνται από τους ιδιοκτήτες τους. Γι’ αυτό υλοποιούμε:
· Καταφύγια σκαφών στη Ναύπακτο και στο παραλιακό μέτωπο της Χάλκειας.
· Πλωτές εξέδρες προσάραξης σκαφών στον κόλπο της Ναυπάκτου.
· Στήλες παροχής ρεύματος και νερού για σκάφη στο Λιμάνι. Έργο μικρού κόστους και μεγάλης απόδοσης.
· Απομάκρυνση φερτών υλών από πυθμένα του Λιμανιού.
· Κατασκευή γλίστρας (για την είσοδο-έξοδο από τη θάλασσα) σε επιλεγμένα σημεία σε συνεννόηση με τους επαγγελματίες και ερασιτέχνες αλιείς της περιοχής.
· Επιπλέον υποδομές στις παραλίες της Πόλης και δημιουργία υποδομών και παροχή υπηρεσιών σε άλλες παραλίες του Δήμου (Αντίρριο, Κρυονέρι, Κάτω Βασιλική, Μακύνεια κλπ) για την κάλυψη των προδιαγραφών του προγράμματος «Γαλάζια Σημαία».
Οι προτάσεις Γούλα είναι προφανώς ρεαλιστικές και υλοποιήσιμες. Πρώτος ο Γούλας μίλησε για καταφύγιο αντί της μαρίνας. Πρώτος ο Γούλας μίλησε για πεζοδιάδρομο μεταξύ Γριμπόβου και Λιμανιού. Μερικά από αυτά γίνανε, κάποια μισογίνανε, ενώ τα περισσότερα είναι ακόμα άφτιαχτα. Ακόμα χειρότερα, για τα περισσότερα από τα παραπάνω δεν υπάρχουν καν μελέτες.
Αφού λοιπόν είναι ρεαλιστικά τα παραπάνω, γιατί δεν υλοποιούνται; Με λίγες λέξεις: λείπει η κοινή λογική. Σε ένα Δήμο που διαχειρίζεται συνολικά περισσότερα από διακόσια εκατομμύρια ευρώ στη διάρκεια της θητείας μιας Δημοτικής Αρχής, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία να μην προχωρά η υλοποίηση των παραπάνω. Έστω σε επίπεδο σχεδιασμού, έστω και σε επίπεδο μελετών, έστω και σε επίπεδο ιεράρχησης. Αντίθετα υλοποιούνται άλλα έργα τα οποία λίγα έχουν να προσφέρουν τόσο στην τοπική ανάπτυξη, όσο και στην ποιότητα ζωής.
Με την απλή αναλογική κάθε ψήφος δίνει μεγαλύτερη δύναμη σε κάθε συνδυασμό να διοικήσει. Η ισχυρή παρουσία της παράταξης του Γ. Γούλα στην κάλπη σημαίνει και σε αναλογικά πιο ισχυρή παρουσία στο Δημοτικό Συμβούλιο αλλά κυρίως και στη διοίκηση του Δήμου. Η παρουσία της παράταξής του στη διοίκηση του Δήμου σημαίνει και την επικράτηση της κοινής λογικής: να υλοποιήσουμε βήμα βήμα προτάσεις όπως οι παραπάνω που πάνε τον τόπο μας μπροστά. Η επιλογή δική σας.
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας «εμπρός»
